Safvan ibni Süleym ki, tabiinden bir zattır.
Her hali, insanlara öğüt ve nasihattır.

Rabbine, öyle kulluk ederdi ki severek,
Geçerdi her gecesi, hep ibadet ederek.

Yani öyle çoktu ki ibadet ve taati,
Az daha fazlasına, yetişmezdi takati.

Çok namaz kıldığından dolayıdır ki hatta,
Şişerdi ayakları çok durmaktan ayakta.

Namazlarda ağlayıp, gözyaşı dökerdi hep.
Seccadesi, devamlı ıslaktı bundan sebep.

Hatta kurumasına, hiç fırsat kalmıyordu.
Zira ertesi gece, yine ıslanıyordu.

Derdi ki, Resulullah buyurdu ki bir defa:
(Her göz ağlayacaktır kıyamette mutlaka.

Yalnız şu gözlerdir ki, o gün hiç ağlamazlar.
Allah korkusu ile hiç harama bakmazlar.

Ve bir de, Allah için uyumayan gözlerdir.
Ve Allah korkusundan, göz yaşı dökenlerdir.)

Hazret-i Ebu Bekir buyurdu ki şöylece:
Beş namaz vakitleri, ard ardına girince,

Melekler seslenir ki: (Ey insanlar, kalkınız!
Üstünüze farz olan bu namazı kılınız.

Böylece sizi yakmak üzere hazırlanan,
Ateşi, namaz ile söndürün hemen şu an.

Bilin ki, namazını kılmayanlar, elbette,
Kızgın göreceklerdir Allah’ı ahirette.)

Büyüklerden birisi, şeytana rast gelerek,
Dedi ki: (Senden bir şey istiyorum öğrenmek.

Senin gibi bir melun olmak istiyorum ben.
Bunun için acaba, nedir bana tavsiyen?)

İblis buna sevinip, dedi: (Bu, kolay gayet.
Namaza önem verme, ayrıca çok yemin et.)

Bazı din büyükleri, şöyle buyurmuşlardır:
(Şu beş şeyi yapmayan, beş şeyden mahrum kalır.

Malının zekatını vermezse her kim eğer,
Mallarının hayrını görmeyip, olur heder.

Bunun gibi, uşrunu vermezse biri şayet,
Tarla ve kazancında, kılmaz yümün, bereket.

Sadaka vermeyenin, vücudu sıhhat bulmaz.
Dua etmeyen ise, muradına kavuşmaz.

Namaz vakti girince, kılmak istemeyen de,
Son nefeste, şehadet getiremez o demde.)

Yani namaz kılmamak, ne fenadır ve çirkin.
İmansız gitmesine sebep olur kişinin.

Namaza devam ise, kalbe şifa, nur verir.
Kılanları, ebedi saadete erdirir.

Zira Peygamberimiz buyurdu: (Nurdur namaz.)
Namazını kılmayan, bu nura kavuşamaz.