Salih Gülabi var ki, alim ve veli bir zat.
Bir gün, sevdiklerine şöyle etti nasihat:

(Kardeşlerim, Müslüman iyi insan demektir.
Tek derdi, Hakka karşı günah işlememektir.

Allah korkusu ile, daima ağlar, inler.
Günahından utanıp, gece gün tövbe eder.

Yapacak olsa eğer o herhangi bir işi,
Günah olmasın diye, çırpınır, titrer içi.)

Bir gün de buyurdu ki: (Helalden az yemeği,
Gece ibadetinden, bilirim daha iyi.

Mide dolu olunca, gaflet gelir kişiye.
O, Rabbini unutur, meyleder haram işe.

Helalin ziyadesi olursa buna sebep,
Haramla dolduranın, ne olur hali acep?

Ebedi saadete kavuşabilmek için,
Günahtan kaçınması lazım gelir kişinin.

Ey insanlar şunu da biliniz ki pekala,
Günahı olanları, affeder Hak teâlâ.

Lakin azabı dahi vardır ki Rabbimizin,
Senet yok elimizde, ondan kurtulmak için.

Kur'an-ı keriminde buyurur kendi hem de:
(İnsanların bir çoğu, yanacak Cehennemde.)

O gün çoğu insanlar, düşecektir azaba.
Bilmeyiz ki, onlara dahil miyiz acaba?

Bir kısmı da Cennete gireceklerdir, fakat,
Ona girmek için de, elimizde yok berat.

Cennete mi gireriz, yoksa Cehenneme mi?
Henüz belli değilken, ağlamamak elde mi?

Bugünden tövbe edip ağlayın ey insanlar!
Burada ağlamayan, ahirette çok ağlar.)

Bir gün de, birisine ediyorken nasihat,
Buyurdu: (Ahirettir asıl gaye ve maksat.

Rabbini sevdiğini söylüyorsun ey insan!
Bu nasıl sevgidir ki, edersin Ona isyan?

Seven, hiç sevdiğini getirir mi gazaba?
Bil ki günah işleyen, duçar olur azaba.

Zira yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Allahü teâlâya ibadet eylesinler.

Sırf Ona kulluk iken yaratılış gayemiz,
Nasıl bunu unutup, isyan edebiliriz?

Bir de helal yemektir dinimizin esası.
Zira haram yiyenin kabul olmaz duası.

Nitekim bir Müslüman, haramdan yerse eğer,
Onun yedi uzvu da, Allah’a isyan eder.

Helalinden yer ise bir Müslüman da şayet,
Onun da yedi uzvu, yapar halis ibadet.

Eğer Rabbine karşı edepliyse bir insan,
Nasıl yapabilir ki Ona karşı bir isyan?)