Enes ibni Malik ki, Ensâr-ı kiramdandır.
Allah’ın Resulüne çok hizmetleri vardır.

Annesi Ümmü Süleym, çok bağlıydı dinine.
Çok hizmetler ederdi Allah’ın Habibine.

Evinde her ne zaman pişirseydi bir yemek,
Resulün evine de gönderirdi severek.

Resulullah, hicrette Medine’ye gelince,
Herkes bir şey getirdi gücünün yettiğince.

Ve lakin Ümmü Süleym o zaman fakirdi pek.
Yoktu bir şey evinde, Ona ikram edecek.

Yalnız bir oğlu vardı, küçüktü yaşı daha.
Tutup onu elinden, geldi Resulullaha.

Dedi: (Ya Resulallah, oğlumdur Enes benim.
Terbiyeli ve zeki bir çocuktur efendim.

Bunu, müsaadenizle ben zat-ı alinize,
Vermek istiyorum ki, baksın hizmetinize.)

İşte Enes bin Malik, o günden itibaren,
Allah’ın Resulüne hizmet etti bedenen.

Ümmü Süleym, çok cenge iştirak eyleyerek,
Dövüştü icabında kılıcını çekerek.

Resulullah hakkında, Enes bin Malik der ki:
(Bir hediye gelseydi o Servere eğer ki,

Buyururdu ki: Onu, filan kadına verin.
Zira arkadaşıydı o kadın Hatice’nin

Hatice validemiz onu severdi diye,
Ona gönderiyordu gelseydi bir hediye.)

Peygamber-i zişânın mübarek bedenine,
Değen bir şey, yanmazdı, ateşe girse bile.

Ve nitekim Enes bin Malik’in bir mendili,
Vardı, Resulullahın hediye eylediği.

O mendil kirlenince, ateşe atıyordu.
Kirler temizleniyor, kendisi yanmıyordu.

Yine Enes bin Malik anlatır şöyle bizzat:
(Bir gün, Uhud dağına çıktı Fahr-i kâinat.

Sallanmaya başladı Uhud dağı tam o an.
Dağa, şöyle seslendi Resulullah o zaman:

Ya Uhud, sakin ol ki, şu anda üzerinde,
Bir Peygamber, bir Sıddık, Şehid vardır iki de.

Bu nidası üstüne Allah’ın Habibinin,
Uhud’un sallanması durdu ve oldu sakin.)

Enes bin Malik der ki: Eshabdan Ebu Talha,
Ziyarete gelmişti bir gün Resulullaha.

Görünce o Serverin sevinçli olduğunu,
Sebebi nedir? diye Resulden sordu bunu.

Cevaben buyurdu ki: (Nasıl sevinmeyeyim,
Biraz önce Cebrail yanıma geldi benim.

Dedi: Kim sana her gün okursa bir salevat,
Allah da, on salevat gönderir ona bizzat.

Yine o Müslümanın, siler on günahını.
Ve on ecir vererek, arttırır sevabını.)