Hazret-i Sıddık ile hazret-i Ali, bir gün,
Gelip oturmuşlardı, huzurunda Resulün.

O esnada içeri biri girdi bu kere.
Selam verdi Resulle, hazret-i Ebu Bekre.

Fark etti ki, ordadır hem de hazret-i Ali.
Adam onu görünce, değişti birden hali.

Benzi beti sararıp, mahcup oldu be gayet.
Hazret-i Ebu Bekir, eyledi buna hayret.

Hemen sual etti ki, Aliyyül Mürteza'dan:
(O, niçin mahcup oldu, seni gördüğü zaman?)

Dedi: (Yirmibin akçe, borcu var onun bana.
Bu, sebep olabilir çok mahcup olmasına.)

Hazret-i Ebu Bekir üzüldü buna gayet.
Zira pek çoktu onda, insanlara merhamet.

Huzuruna çağırıp, sordu ki o kimseye:
(Niçin ödemiyorsun, sen borcunu Ali'ye?)

Dedi ki: (Ödemeye, yok bende güç ve takat.
Yoksa, geciktirmezdim ödemeyi bir saat.)

Buyurdu ki: (Borcunu, şimdi ben ödeyeyim.
Sen dahi bir arzumu, yerine getir benim.

Fatiha suresinin, okuyup bir kısmını,
Hediye eyle bana, ecir ve sevabını.)

Çok sevindi o kimse, bunu duyduğu zaman.
Ve lakin okuyunca bir miktar Fatihadan,

Buyurdu ki: (Devam et, oku da gel sonuna.
Yirmibin akçe daha, vereyim ben de sana.)

O şahıs, bitirince okuyup Fatiha'yı,
Hediye etti ona, kırkbin akçe parayı.

Yine Resul-i ekrem, şöyle buyurmuşlardır:
(Sekiz adet Cennette, birçok kapılar vardır.

Beş vakit namazına dikkat eden insanlar,
(Namaz) adlı kapıdan, Cennete çağrılırlar.

Her kim de cihad için, etmişse fazla gayret,
(Cihad) adlı kapıdan, olunur o da davet.

Kimler de sadakayı, çok vermişlerse eğer,
(Sadaka) kapısından, çağrılırlar bu sefer.

Ve yine bunun gibi, çok oruç tutanlar da,
(Oruç) adlı kapıdan, çağrılırlar orada.)

Resul, bu hadisini buyurduğu saatte,
Hazret-i Sıddık dahi, var idi cemaatte.

Şöyle arz eyledi ki, müsaade isteyerek:
(Kapıların birinden çağrılmak zor değil pek.

Acaba bir Müslüman var mıdır ki dünyada,
Kapıların hepsinden çağrılsın aynı anda?)

Buyurdular ki: (Evet, vardır öyle kimseler.
Onları, her kapıdan davet eder melekler.

Ümit ediyorum ki, sen, o kimselerdensin.
Her kapıdan çağrılıp, Cennetlere girersin.)