Hazret-i Ömer Faruk, bir ordu tertib etti.
Mısır’a göndererek, bu ülkeyi fethetti.

Kumandan olduğundan, Amr bin As da o sıra,
Vali tayin eyledi kendisini Mısır’a.

Birkaç ay geçmişti ki, Mısır’da bir kısım halk,
Valinin huzuruna geldiler toplanarak.

Dediler ki: (Ey vali, Mısır’da, Nil nehrinin,
Bir âdeti vardır ki, herkes bundan tedirgin.

Zira bu yapılmazsa, Nil’in suyu hiç akmaz.
Geldik ki, bu hususu eyliyelim size arz.)

Hayret içerisinde kalarak hemen vali,
Dedi: (Nedir o âdet, söyleyin ey ahali!)

Dediler: (Senede bir, filan ayda, muhakkak,
Anne ve babasının rızasını alarak,

Süsler, nehre atarız, bir tek kız çocuğunu.
O zaman su yükselir, biz yaparız hep bunu.

Eğer böyle yapmazsak, Nil’in suyu kesilir.
Mısır halkı, bu yüzden gayet müteessirdir.)

Halkın şikayetini dinleyen Amr ibni As,
Dedi: (Bu, çirkin iştir, böyle âdet yapılmaz.)

Lakin bir müddet sonra, kesilince yine su,
Gelip haber verdiler, valiye bu hususu.

Dediler: (Su kesildi, yine oldu kuraklık.
Halk, başka diyarlara göçüyor şimdi artık.)

Bu sefer, kağıt kalem alarak hemen vali,
Ömer ibnil Hattab’a, bildirdi işbu hali.

Yazdı ki: (Ey Halife, durum bundan ibaret.
Ben izin vermeyince, yapılmadı o âdet.

Lakin yine kesildi bu ara suyu nehrin.
Ne yapmamız gerekir, bize bir yol gösterin.)

Hazret-i Ömer dahi, okuyup bu mektubu,
Cevabında yazdı ki: (Kötü bir âdettir bu.

Gayet iyi yapmışsın izin vermediğine.
Bir kağıt koyuyorum bu mektubun içine.

Mısır’ın Nil nehrine, bir yazı yazdım bizzat.
Eline geçtiğinde, o kağıdı suya at.)

Halifenin mektubu ulaşınca valiye,
Açtı bir merak ile, acep ne yazmış diye.

O kağıdı çıkarıp, baktı ki hakikaten,
Şöyle bir mektup yazmış, Nil nehrine hitaben:

(Ömer ibnil Hattab’tan, Mısır’ın Nil nehrine!
Vakıf oldum suyunun, yine kesildiğine.

Ey Nil, akıyordunsa eğer kendiliğinden,
Akma bundan sonra da, su isteyen yok senden.

Yok eğer Hak teâlâ akıtmaktaysa seni,
Biz Ondan istiyoruz suyun yükselmesini.)

Kağıdı, vali gidip, atar atmaz o nehre.
Su aktı, hem bir daha kesilmemek üzere.