Ömer bin Abdülaziz, halifeyken ilk daha,
Mektup yazdı, sevdiği Salim bin Abdullah’a.

Dedi ki: (Ey kardeşim, emir oldum millete,
Rabbimiz yardım etsin bana bu vazifede.

Senden ricam şudur ki, dedem hazret-i Ömer,
Hakkında, tafsilatlı bilgiler bana gönder.

Ben de onun izinde yürüyeyim diyorum,
Kendime, Onu örnek almayı istiyorum.)

O alim de yazdı ki ona cevap olarak:
(Yardımcı olsun sana bu işte cenâb-ı Hak.

Deden hazret-i Ömer halife olduğunda,
Maaş tayin ettiler kendisine o anda.

Hazret-i Ebu Bekrin aldığı maaş kadar,
Ona dahi verdiler bir para aynı miktar.

Lakin bazen düşerdi maddi bir sıkıntıya,
Eshab çare aradı toplanıp bu mevzuya.

Dediler: (Bu durumu arz etsek de Ömer’e,
Maaşını, bir miktar arttırsak hale göre.)

Hazret-i Ali ile bir de hazret-i Zübeyr,
Bu hali arz etmeye giderlerken bu sefer.

Yolda hazret-i Osman durdurdu gidenleri,
Dedi: (Bilmez misiniz acaba siz Ömer’i?

Zannetmem ki yanaşsın sizin teklifinize,
Belki de celallenip, kızacak şimdi size.

Bunu, kızı Hafsa’ya söyletirseniz eğer,
Onun hatırı için inşallah kabul eder.)

Kızı hazret-i Hafsa gelerek pederine,
Arz etti çekinerek bunu kendilerine.

Lakin hazret-i Ömer, bir anda celallendi,
Buyurdu ki: (Buraya seni kimler gönderdi?

Ey kızım söyle bana adı için Allah’ın,
Kaç tane elbisesi vardı Resulullahın?)

Dedi ki: (Babacığım, Allah için diyorum,
İki kat elbisesi var idi, biliyorum.)

Buyurdu ki: (Ey kızım, doğru dedin, ne iyi,
Peki, neydi Resulün en kıymetli yemeği?

Dedi: (Umumiyetle arpa ekmeği yerdik,
Başkalarına dahi onu ikram ederdik.)

Sordu yine: (Ey kızım, Allah’ın Resulünün,
En geniş ve en rahat yaygısı neydi o gün?)

Dedi: (Kaba kumaştan var idi bir sergimiz,
Yazın dört kat edince, olurdu minderimiz.

Kışın da yarısını altımıza yayardık,
Diğer yarısını da, gece yorgan yapardık.)

Buyurdu ki: (Ey kızım, onlara git de söyle,
Seni göndermesinler bir daha bana böyle.

Dünyada yaşayışı böyleyken Peygamberin,
Yakışır mı, hayatı başka olsun Ömer’in?)