Salih aleyhisselam, bir dua eyledi ve,
Çıktı kaya içinden, kızıl tüylü bir deve.

Buyurdu ki: (Ey kavmim, işte istediğiniz,
Deve çıktı kayadan, şahit olun hepiniz.)

Yine Semudluların, vardı ki tek kuyusu,
Herkes, o tek kuyudan temin ediyordu su.

Buyurdu: (Sıra ile, bu suyu kullanınız.
Bir gün o deve içsin, bir gün de siz alınız.

Herhangi bir şekilde, yapmayın ona zarar.
Yoksa, sizi büyük bir azap gelip yakalar.)

O deve, yavrusuyla, mer'alara giderdi.
Ağaçlar, kendisine dallarını eğerdi.

Ağaç yaprakları yer, otlardı vadilerde.
Taze otlar biterdi onun için her yerde.

Her gün akşam olunca, dönerdi yine geri.
Geceleri, mescidin yanıydı onun yeri.

Anlaşılır lisanla, derdi ki her gün hemen:
(Her kim süt istiyorsa, gelip alsın o benden.)

Semudlular gelir ve o sütten alırlardı.
Sağmadan, hiç zahmetsiz, süt kaplara akardı.

Tesbihle meşgul olur gece sabaha kadar,
Sabahleyin, dağlara giderdi yine tekrar.

Her sabah, fasih dille diyordu ki bir defa;
(Ya ilahi, sütümü, hem dert eyle, hem deva.

Müminler içtiğinde, olsun şifa, afiyet.
Ve lakin kâfirlere, olsun dert ve musibet.)

Gerçekten kâfirlerden, kim içtiyse o sütten,
Çaresiz derde düşüp, helak oldu o yüzden.

Semudlular toplanıp, bunu konuştular ve,
Dediler: (Bize hayır getirmedi bu deve.

İşte görüyorsunuz, her kim içse sütünden,
Çaresiz hastalığa, düşer onun yüzünden.

O, istediği gibi, otluyor mer'alarda.
Bizim hayvanlar ise, ölüyorlar ard arda.

Bunun bir çaresini bulmalıyız muhakkak.
Yoksa, onun yüzünden olacağız hep helak.)

Müşavere ettiler Semudlular o gece.
Onu öldürmek için, karar çıktı böylece.

Sonra, bunu yapacak insanlar aradılar.
Ve nihayet sonunda, dokuz kişi buldular.

Bunlar, pusu kurdular yol üstünde bir ara.
Çünkü deve, o yoldan gidiyordu dağlara.

Deve yaklaştığında, önce bir ok attılar.
Yaralanıp düşünce, koşup boğazladılar.

Kestiler yavruyu da, kalbleri titremeden.
Pişirdiler, yediler, hiç de hayâ etmeden.

O zaman kurtlar kuşlar, feryat figan ettiler.
(İşte şimdi bu kavim helak oldu) dediler.

Salih aleyhisselam, vakıf olunca buna,
Ağlayıp, gözyaşları aktı yanaklarına.

Dedi ki: (Ya ilahi, ahir zaman Nebisi,
Senin en çok sevdiğin, Nebilerin reisi,

Muhammed Mustafa'nın hürmetine, sen yine,
İman ve hidayet ver, bunların kalblerine.)