Hazret-i İbrahim'in, kardeşinin oğluydu.
Siyah gözlü ve güzel, iri, orta boyluydu.

Bütün iyi huylara, sahip idi ne varsa.
Cömertliği ve sabrı, meşhur idi bilhassa.

Hazret-i İbrahim'le, o da, Babil şehrinden,
Birlikte hicret etti, o Nemrud’un şerrinden.

Amcasının yanında, Şam'a geldi o dahi.
Orada, onun için, geldi vahy-i ilahi.

Hakkında buyurdu ki, Rabbimiz Halil'ine:
(Lût, Peygamber olarak, gitsin Sedum kavmine!)

İbrahim Halilullah, çağırıp yeğenini,
Bildirdi kendisine, Allah'ın bu emrini.

Buyurdu ki: (Git hemen, Sedum ahalisine.
Allah'ın birliğini, tebliğ eyle hepsine.)

O Sedum milleti ki, şimdiki Lût gölünün,
Bulunduğu bölgede yaşıyorlardı o gün.

Birbirlerine yakın, beş müstakil şehirde,
Binlerce Sedum halkı yaşardı o devirde.

Ve lakin kâfir olup, puta tapıyorlardı.
Yol kesip, insanlara zulüm yapıyorlardı.

Bilhassa o güne dek, hiç bir eski milletin,
İşlememiş olduğu, çok iğrenç ve pek çirkin,

Bir fiili, açıkça ederlerdi irtikâb.
Hem de hiç duymazlardı, bir utanma ve hicab.

Ahlaksızlık ve zulüm, böyle kol geziyordu.
Kuvvetliler, zalimce zayıfı eziyordu.

Edep hayâ duygusu, yok olmuştu tamamen.
En çirkin, ayıp işler, yapılırdı alenen.

Hatta kimler bu işi çok yaparsa ne kadar,
O kimseler, bilhassa görürdü çok itibar.

Hiç kimse, diğerini, bundan men etmiyordu.
Bilakis yapmayanlar, hakir görülüyordu.

Bununla da kalmayıp, öldürülürdü hatta.
Ahlaksız olmayanlar, kalamazdı hayatta.

Yabancı kim gelseydi, kalkıp memleketinden,
Mallarını, zor ile alırlardı elinden.

Ve zorla o kimseye, o çok iğrenç ve çirkin,
Fiili yaparlardı, hiç hayâ etmeksizin.

Ve bir yolcu geçseydi, onların diyarından,
Küçük taş atarlardı, ona yol kenarından.

Kimin taşı isabet etseydi o yolcuya,
O giderdi onunla o fiili icraya.

Vardı bu alçaklarda, her türlü kötü haslet.
Mesela koğuculuk, söz taşımak, hiyanet.

Ve bilhassa hepsinde, var idi ki cimrilik,
Hiç kimse, diğerine yapmazdı bir iyilik.

Herkes üstün görürdü, kendini diğerinden.
Yanlarına yanaşmak, zordu kibirlerinden.

İstihza ederlerdi, zayıf kimseler ile.
Bundan, zevk alırlardı, sıkılmak dursun hele.

İşte onlar, hak yoldan kalmışken böyle uzak,
Lût aleyhisselamı gönderdi cenâb-ı Hak.

Nemrud'un bir yakını, Sedum ibni Harik nam,
Bir kral var idi ki, layıktı onlara tam.

Velhasıl Lût peygamber, Sedum'a oldu vasıl.
Gördü ki, her işleri günah, çirkin ve batıl.