Lût Peygamber, kavmini, usanmadan, yılmadan,
Allah'ın birliğine, çağırırdı durmadan.

Lakin o insafsızlar, inkâr ederdi yine.
Hatta taş atarlardı, mübarek bedenine.

Fakat korurdu onu, Allah'ın himayesi.
Etmezdi hiç isabet, zira tek bir tanesi.

Onlar taş atsa bile, o ederdi nasihat.
Ve bunda, elli sene eyledi sabır, sebat.

Lakin o nasipsizler, yine inanmadılar.
Hatta öldürmek için, bir gün karar aldılar.

Bildirdi bu hususu, Allah bu Nebi'sine.
Bir dağa gitmesini, emretti kendisine.

Vakta ki geldi ona, böyle emr-i ilahi,
Şehirden ayrılarak, dağa gitti o dahi.

Kavminden yedi kişi, gittiğini fark edip,
Arkasına düştüler, izini takib edip.

O ise, uzun zaman yürüyüp yorulmuştu.
Ve bir taşın üstüne, uzanıp uyumuştu.

Gelip onu buldular, takib neticesinde.
Gördüler ki uyuyor, bir taşın üzerinde.

Öldüreceklerdi ki kendisini uyurken,
O an dikkatlerini, bir husus çekti birden.

Zira fark ettiler ki, hayret ile şu hali,
Yattığı taş, yumuşak, sanki sünger misali.

Hatta çukurlaşmıştı, yattığı yer tamamen.
Onlar bunu görünce, iman ettiler hemen.

Lût Peygamber oradan, kavmine döndü yine.
Devam etti onlara, hak yolu tebliğine.

Kavminden bir kimsenin, bir gün oğlu kayboldu.
Pek çok aradıysa da, lakin bulamıyordu.

Çaresizlik içinde, geldi Lût Peygambere.
Dedi ki: (Benim oğlum, kayboldu birden bire.

Her yerde arıyorum, lakin bulamıyorum.
Ayrılığına ise, hiç dayanamıyorum.

Sen, gerçekten Allah'ın peygamberiysen eğer,
Oğlumun bulunduğu yeri bana haber ver.)

Lût Nebi, bir an için, kapayıp gözlerini,
Gördü ve haber verdi, o çocuğun yerini.

Çok geçmeden oğlu da, çıka geldi o yerden.
O bunu da görünce, imana geldi hemen.

Lût Nebi, kavmi için eyledi bunca gayret.
Onları, elli sene imana etti davet.

Ve lakin o nasipsiz Sedum ahalisinden,
Sadece sekiz kişi, inandı içlerinden.

İki de kızı vardı kendisine inanan.
Kendi hanımı bile, etmedi ona iman.

Elli sene içinde, o kadar etti gayret.
İnanan, on kişiyi geçmemişti nihayet.

Kâfirler, kendisine hem inanmıyorlardı.
Hem de küçümsiyerek, alay ediyorlardı.

Sonunda, ufak taşlar ve kumlar geldi dile.
Dediler: (Ey Peygamber, Rabbinden şunu dile:

Bizi, ateş haline getirsin de Rabbimiz,
Hepsini teker teker, yakalım her birimiz.)

O da Hak teâlâya, eyledi şöyle niyaz;
(Beni ve ailemi, bunlardan eyle halas.)