Medyen’e gönderdiği Peygamberdir Allah’ın.
Ve kayın pederidir Musa Kelimullahın.

Sözleri, dinleyene ettiğinden çok tesir,
Kendisine (Hatib-ül enbiya) denilmiştir.

Asil bir aileye mensup idi kendisi.
Bu kavmin arasında geçti gençlik senesi.

Bakıp üzülüyordu, o azgın insanlara.
Çünkü sapmışlar idi bozuk, bâtıl yollara.

Allah’a ibadeti bırakarak büsbütün,
Putlara, heykellere taparlardı gece gün.

Çoğu uğraşıyordu ticaret işleriyle.
Lakin ölçü tartıda, yaparlardı çok hiyle.

Yolcu ve garipleri, yollarda kollayarak,
Alırlardı malını, hiyleye başvurarak.

Eziyet eyledikçe hatta garip birine,
Bundan zevk alırlardı, hem nedamet yerine.

Bolluk ve bereketle yaşıyorlardı, ancak,
Nankörlük yaparlardı azıtıp şımararak.

Zulüm ve sapıklıkla yaşarlarken böyle tam,
Peygamber gönderildi Şuayb aleyhisselam.

Onları toplayarak, buyurdu ki: (Ey kavmim!
Ben size, Rabbimizden gelen bir peygamberim.

Allah’a şirk koşmaktan sakının ki muhakkak,
Sadece tek O vardır ibadete müstehak.

Aldatmayın kimseyi sakın alış verişte.
Yoksa ahiret günü, yanarsınız ateşte.

Zayıf ve gariplere etmeyin ki eziyet,
Mahşerde, haklarını alırlar sizden elbet.

Eğer dediklerime riayet ederseniz,
Ölünce, ebediyyen rahata erersiniz.

Eğer dinlemezseniz, biliniz ki elbette,
Azaba uğrarsınız dünya ve ahirette.)

O, tebliğ ettiyse de kavmine hakikati,
Lakin dinlemediler, bu doğru nasihati.

Hakaret eylediler hatta Şuayb Nebi’ye.
Ve tehdit eylediler (Nasihat etme!) diye.

Ve lakin onun nuru, yayıldı dalga dalga.
Medyen’den Şam’a kadar, ulaştı cümle halka.

Allah aşkıyla yanan çok gönül sahipleri,
Görmeye geliyordu bu büyük Peygamberi.

Ve lakin Medyen’liler, mani olmak üzere,
Eziyet ederlerdi dışardan gelenlere.

Şuayb aleyhisselam, bütün bunlara rağmen,
Katiyyen yılmıyordu kavmine nasihatten.

Buyurdu ki: (Ey kavmim, niçin anlamazsınız?
Ben nasihat ettikçe, siz daha azarsınız.

Halbuki sizin için çırpınıp duruyorum.
Çünkü yanacaksınız, bunu duyuruyorum.

Size yasak ettiğim haram, günah işlerden,
Ben de sakınıyorum, daha fazla sizlerden.

Ve istemiş olduğum emirlere gelince,
Ben dahi yapıyorum, sizlerden daha önce.

Sizden istediklerim, size verir menfaat.
Niçin siz yapmamakta edersiniz hep inat?

Zor ile yaptırmaya gücüm yok benim asla.
Ve lakin yardımcımdır her işte Hak teâlâ.

Ben Ona güvenirim, Odur hakim-i mutlak.
Biliniz ki, her şeye kadirdir cenâb-ı Hak.)