Musa aleyhisselam saraya vasıl oldu.
Lakin hiçbir kadının sütünü emmiyordu.

Ona, bir süt annesi bulmak arzu ettiler.
Bu iş için, her yere haberler ilettiler.

Bu hizmete, o kadar oldu ki fazla talep,
Firavun’un sarayı, kadınlarla doldu hep.

Musa Peygamberin de vardı bir kız kardeşi.
O, hep takip ederdi gerilerden bu işi.

Duydu ki, süt annesi ararlar kardeşine.
Sevincinden, sığmadı onun içi içine.

Sair kadınlar ile, o da geldi saraya.
Bilgi toplamak için giriverdi araya.

Gördü ki, biraderi, o gelen hatunların,
Emmiyor hiçbirini, olmuyor hatta yakın.

Onlara söyledi ki: (Buna, süt anneliği,
Yapacak bir kadın var, tanırım gayet iyi.)

Pek de heyecanlıydı bunu söylediğinde.
Hiç belli etmemeye çalışırdı yine de.

Firavun’un veziri, Haman da sezdi bunu.
Anladı bu çocuğun yakını olduğunu.

Dedi: (Senin telaşın nedir böyle ey çocuk?
Niçin ilgilenirsin bu işle, söyle çabuk.

Sen, bunu emzirecek hatunu ne bilesin?
Yoksa bir yakının mı, kardeşin mi bu senin?)

Çocuk da idrak etti işin ciddiyetini.
Haman’ın karşısında topladı kendisini.

Dedi: (Hayır efendim, değilim ben kardeşi.
Yalnız bugün işitip, merak ettim bu işi.

Gördüm ki, bu çocuğa süt anne arıyorlar.
Şöyle bir yardım etmek istemiştim, o kadar.)

Lakin iyi olmuştu biliyorum demesi.
Çünkü bulunmamıştı ona bir süt annesi.

Dediler: (Bir kız çocuk, bir şeyler söylüyordu.
İyi bir süt annesi biliyorum diyordu.)

Kalabalık içinden, buldular onu tekrar.
Süt anne hususunda, ondan medet umdular.

Dediler: (Süt annesi biliyordun ey çocuk!
Koş, ona haber ver de, saraya gelsin çabuk.)

Dedi ki: (Bahsettiğim o hatun, benim annem.
Gidip söyliyeyim de acele gelsin madem.)

Sevinç ve heyecanla koşup gitti evine.
Bu müjde haberini söyledi annesine.

Az sonra, ikisi de vasıl oldu saraya.
Girdiler Firavun’un bulunduğu odaya.

Fir’avnın kucağında ağlardı çocuk o an.
O ise, susturmaya çalışırdı durmadan.

Lakin o, görür görmez bir anda annesini,
Ağlamayı bırakıp, kesiverdi sesini.

Aldı onu annesi sevgiyle kucağına.
Sarıldı çocuk dahi, hemen anacığına.

Hiç kimsenin sütünü emmezken daha evvel,
Annesine sarılıp, emdi onu mükemmel.

Dikkatini çekmişti bu durum Firavun’un.
Dedi: (Annesi misin yoksa sen bu yavrunun?)

O böyle söyleyince, endişe etti birden.
Dedi ki: (Hayır hayır, annesi değilim ben.)

Dedi ki: (Bu, yüzlerce kadından, hiçbirinin,
Sütünü emmez iken, seni emdi, ne için?)