Resulullah, bi’setin ilk üç yılı içinde,
İnsanları İslam’a davet etti gizlice.

İnsanlar, yavaş yavaş iman ediyorlardı.
Üç senede bu sayı, ancak otuza vardı.

İbadet yaparlardı onlar da pek gizlice.
Ve ezberliyorlardı âyetleri indikçe.

Bir müddet sonra ise, nazil oldu bir âyet.
Mealen: (Akrabanı hak dine eyle davet!)

O Server, ifa için Rabbinin bu emrini,
Yakın akrabasının davet etti hepsini.

Onlar, Ebu Talib’in geldiğinde evine,
Bir kap yemek, bir tas süt getirdi önlerine.

Besmele söyleyerek, yedi önce kendisi.
Ve (Buyurun!) deyince, başladı sonra hepsi.

Yemek bir kişilikti, onlar kırk kişiydi tam.
Hepsi yiyip doydular, eksilmedi hiç taam.

Görüp Resulullahın işbu mucizesini,
Bir hayret ve şaşkınlık sardı o an hepsini.

İslam’a davet için, Resul aleyhisselam,
Onlara, bazı şeyler söyleyecekti ki tam,

Davetliler içinden, amcası Ebu Leheb,
Kalkıp, Resulullaha hakaretler etti hep.

Dedi: (Ey akrabalar, şunu diyeyim ki ilk,
Biz, hiç bugünkü gibi, büyük sihir görmedik.

Ey kardeşimin oğlu, hatta ben, senin gibi,
Şer, kötülük getiren görmedim başka biri.)

Resulullah, bu sözden mahzun oldu begayet.
Zira en yakınından görüyordu hakaret.

Buyurdu: (Bugün bana, bütün Arabistan’ın,
Yapamayacakları kötülüğü sen yaptın.)

Hiç birisi Müslüman olmadan dağıldılar.
Daha sonra onları, çağırdı eve tekrar.

Yemek yendikten sonra, isteyip yine destur,
Buyurdu: (Her türlü hamd, sırf Allah’a mahsustur.

Hak teâlâdan gayri, yoktur başka bir ilah.
Eşi ortağı yoktur, yegane, tektir Allah.

Yalan söylemiyorum, hakkı bildiriyorum.
Siz de bu tek Allah'a iman edin diyorum.

Ben dahi o Allah’ın, size ve her insana,
Gönderdiği Resulüm, iman edin siz bana.

Uyuduğunuz gibi, bir gün öleceksiniz.
Ve uyanır gibi de, hep dirileceksiniz.

Her yaptığınız işten, olacak bir bir hesap.
Görürsünüz karşılık, ya mükafat, ya azap.

Orada iki yer var, ya Cehennem, ya Cennet.
Ya ebedi bir elem, ya da sonsuz bir nimet.)

Amcası Ebu Talip, dedi ki: (Ey yeğenim!
Elimden geldiğince sana yardım ederim.

Bu nasihatlerini dinleyip kabullendik.
Ve bütün sözlerini, gönülden tasdik ettik.

Emr olunduğun şeye, devam eyle her saat.
Bu hususta yardımcın, evvela benim bizzat.)

Diğer akrabalar da, sırf Ebu Leheb hariç,
Hep yumuşak konuşup, üzmediler Onu hiç.