Lihyanoğullarının hiylesine uğrayan,
Sahabeden sekizi, şehid oldular o an.

Hubeyb bin Adiy ile, bir de Zeyd bin Desinne,
İkisi esir düştü, müşriklerin eline.

Resulullah onları, dini öğretmek için,
Lihyanoğullarına göndermişti ve lakin,

İhanet eylediler kâfirler pusu kurup.
Saldırdılar bunlara, kalabalık bir grup.

İkiyüz kişi olup, hepsi okçu idiler.
Müminlere seslenip, (Teslim olun!) dediler.

On sahabi dedi ki: (Hiç teslim olmayız biz.
Gelin de dövüşelim, varsa cesaretiniz.)

Arslan gibi dövüşüp, şehid oldu sekizi.
Nihayet esir düştü, geri kalan ikisi.

Bunlar düşündüler ki: O Resul-i kibriya,
Bizi, vazife ile göndermişti buraya.

Bir miktar sabredelim ikimiz bunun için.
Belki imkan buluruz, icrasına bu işin.

Mekke’ye götürdüler bunları o hainler.
Çok sevindi bu işe, Mekke’deki kâfirler.

İntikam hırsı ile yanıyorlardı zira.
Hepsi diş biliyordu, bütün Müslümanlara.

Bedir ile Uhud’da, yakın akrabaları,
Ölenler, fırsat bilip satın aldı onları.

Maksat, bu ikisini öldürüp bir an önce.
O intikamlarını almak idi böylece.

Lakin haram aylarda bulunuyorlardı tam.
O aylarda savaşmaz, öldürmezlerdi adam.

Bekleyip, haram aylar tamamen geçsin diye,
Hapsettiler onları, ayrı birer hücreye.

Nihayet günler geçti ve çıktı haram aylar.
O iki sahabiyi, hücrelerden aldılar.

Ve iki darağacı kurdular bir meydanda.
Müşrikler, seyir için toplandılar o anda.

Hubeyb’i asarlarken, buyurdu: (Durun biraz!
Önce eda edeyim iki rekat bir namaz.)

Namazı, huşu ile kılarken melek gibi,
Müşrikler, heyecanla seyrettiler Hubeyb’i.

Daha sonra bağlayıp, onu darağacına,
Dediler: (Dön dininden, kıyma tatlı canına.)

Buyurdu ki: (Vallahi, dönmem asla dinimden.
Dünyayı verseniz de, vazgeçmem bu fikrimden.)

Dediler ki: (Ey Hubeyb, cevap ver şu suale.
Seni, Peygamberiniz sokmadı mı bu hale?

Şimdi senin yerinde, O olsa idi eğer,
Daha iyi olurdu değil mi, bir cevap ver.

Eğer ki evet dersen, ölümden kurtulursun.
Ve şimdi eve gider, rahat rahat uyursun.)

Buyurdu: (Değil ki ben, Onun asılmasını,
İstemem, ayağına bir diken batmasını.

Razı olmam, zerrece bir zarar gelsin Ona.
Yüzbin canım olsa da, feda olsun yoluna.

Korkmam Onun uğrunda işkenceden, ölümden.
Muradım şehidliktir zira can-ü gönülden.)