Bir ay devam etmişti, bu şiddetli çarpışma.
Mücahidler bu cenkte, çok yorulmuştu ama.

O Server, onlar için secdeye kapanarak,
Şöyle dua ederdi Allah’a yalvararak:

(Ey darda kalmışların imdadına yetişen!
Ve ey çaresizlerin duasını işiten!

Ey Rabbim, halimizi görüyorsun muhakkak.
Bizi, bu sıkıntıdan sen kurtarırsın ancak.

Küffârın arasına tefrika düşürüver.
Şu kâfirlere karşı, eyle bizi muzaffer.)

Allah’ın Sevgilisi, son günlerde ve sık sık,
Bu şekilde dualar ediyordu hep artık.

O günlerde, küffârdan (Nuaym bin Mes'ud) diye,
Birisi, iman edip kavuştu hidayete.

Resulün huzuruna geldi hemen o zaman.
Dedi: (İslamiyet’e eyledim ben de iman.

Müslüman olduğumu bilmiyor ama kavmim.
Bana ne emredersen, onu yapabilirim.)

Buyurdu ki: (Küffârın arasına gir de sen,
Onları, birbirine düşür yapabilirsen.)

Dedi: (Ya Resulallah, yaparım bunu, fakat,
Her şeyi konuşmama, var mıdır izin, ruhsat?)

Buyurdu: (Harp hiyledir, söyle istediğini.
Yeter ki, boz ve dağıt küffârın birliğini.)

Nuaym, Resulullahtan izin aldı böylece.
Ve Beni Kureyza’ya gidiverdi ilk önce.

Dedi: (Kureyşlilere, siz yardım yaparsınız.
Ve lakin bu hususta, var mı teminatınız?

Zira mağlub olursa Kureyşliler eğer ki,
Sizi yalnız bırakıp, kaçarlar elbette ki.

Siz yalnız kalınca da, Müslümanlar gelerek,
Hepinizi, burada öldürürler tek be tek.

Bunun için onlardan, rehine almadan siz,
Asla Müslümanlarla savaşa girmeyiniz.

Yanınızda oldukça ama o rehineler,
Onları bırakıp da, bir yere gidemezler.)

Nuaym, kalkıp Kureyş’e gidiverdi oradan.
Dedi: (Beni Kureyza, vaz geçti ittifaktan.

Onlar, Müslümanlarla anlaşmışlar gizlice.
Hatta sizden, rehine istiyorlar bir nice.

Derler ki, kureyşliler mağlub olursa eğer,
Bizi yalnız bırakır ve Mekke’ye dönerler.

Biz de yalnız kalınca, Müslümanlar gelerek,
Hepimizi, burada öldürürler tek be tek.

Bize, yetmiş rehine verirlerse eğer ki,
Biz onlara yardımcı olabiliriz belki.

Sizden alacakları o rehineleri de,
Muhammed’e vererek diyecekler ki bir de:

Sen bunları al öldür, seninle anlaşalım.
Kureyşlilere karşı, birlikte savaşalım.

Buna karşı sen dahi, Nadiroğullarını,
Affederek bağışla onlara yurtlarını.

İşte, Beni Kureyza bu niyet ile, yarın,
Rehine isteyecek, vermeyin siz de sakın.)