Peygamber efendimiz, Süheyl ibni Amr ile,
Andlaşmaya vardılar bir kısım şartlar ile.

Şöyle ki, bu akd on yıl geçerli olacaktı.
Taraflar, bu müddette hiç savaşmayacaktı.

Müslümanlar bu sene, geriye edip avdet,
Kâbe’yi, ertesi yıl edecekti ziyaret.

Umreye gelince de, üç gün kalacaklardı.
Yalnız yolcu silahı bulunduracaklardı.

Müslümanlar, Kâbe’yi ziyaret ederlerken,
Uzakta olacaktı Kureyşliler Kâbe’den.

Bir müşrik, iman edip giderse Medine’ye,
İade olacaktı o, Mekke’ye geriye.

Lakin Müslümanlardan, Mekke’ye gitse biri,
O, verilmeyecekti Medine’ye hiç geri.

Sordu hazret-i Ömer Resul-ü müctebaya:
(Kabul edecek miyiz bu şartı da acaba?)

Buyurdular ki: (Evet, kim bizden ayrılarak,
Giderse, Allah onu bizlerden etsin ırak.)

Bir Müslüman, hac için Mekke’ye gittiğinde,
Olacaktı o yerde, tam emniyet içinde.

Yine aynı şekilde Medine’ye, Mekke’den,
Giden de, emniyette olacaktı tamamen.

Arab kabileleri, istediği tarafla,
Serbest olacaklardı birleşip anlaşmakta.

Andlaşma maddeleri, yazıldı açık açık.
Ve imzalanmasına gelmişti sıra artık.

O esnada bir kişi, koşarak birden bire,
Ayaklarında zincir, geliverdi o yere.

Süheyl onu görünce, fırlayarak yerinden,
Dikenli bir dal ile, gelene vurdu birden.

Buna rağmen toplayıp, o bütün gayretini,
Resulün huzuruna atıverdi kendini.

Dedi: (Ya Resulallah, hidayete erdim ben.
Ne olur kurtar beni bu zalimler elinden.)

Bu, müşrik heyetinin temsilcisi Süheyl’in,
Oğlu Ebu Cendel’di, olmuştu yeni mümin.

Babası tarafından zincire vurularak,
İşkence edilirdi, hem aç bırakılarak.

Resul-ü müctebanın o yere geldiğini,
Duyup, kaçıvermişti kırıp zincirlerini.

Süheyl, Resulullaha şöyle dedi hemence:
(Onu bana teslim et andlaşma gereğince.)

O Server buyurdu ki Süheyl'e o aralık:
(Ama biz sulhnameyi henüz imzalamadık.)

Süheyl kabul etmeyip, dedi ki: (İyi, fakat,
Maddeler üzerinde mevcuttur mutabakat.

İade etmez isen eğer ki onu bana,
Ben de, bu sulhnamenin imza atmam altına.)

Buyurdu: (Öyle ise, benim hatırım için,
Haricinde tutuver onu bu sözleşmenin.)

Yine kabul etmeyip, çeke çeke oğlunu,
Götürürken, müminler ağladı görüp onu.

Rica etti ise de Resulullah bir daha,
Yine bağışlamadı onu Resulullaha.