Peygamber efendimiz ve şanlı sahabiler,
O Taif kalesini muhasara ettiler.

Taifliler, ok ile cevap verirdi ancak.
Yoktu cesaretleri çıkıp da savaşacak.

Eshab, mancınık ile taş atılması için,
İznini istediler o gün Efendimizin.

O da uygun görünce, bir mancınık yaptılar.
Koca koca taşları kaleye fırlattılar.

Lakin çok muhkem idi bu kale hakikaten.
Ondördü şehid oldu bu cenkte Sahabeden.

Muhasara, yirminci gününe erişince,
Peygamber efendimiz rüya gördü bir gece.

Bir kap tereyağını, ki hediye gelmişti.
Bir horoz, gagalamış ve yere devirmişti.

Şöyle tabir etti ki bu rüyayı o Server:
Bu yıl Taif’in fethi, olmayacak müyesser.

Sekiz sene önce de, gelip Taif halkına,
Öğüt verip, onları çağırmıştı imana.

Lakin onlar, o gün de iman etmemişlerdi.
Ve hatta kendisine, hakaret etmişlerdi.

O an bir melek gelip, demişti ki: (İstersen,
Şu dağı, başlarına devireyim şimdi ben.)

Buyurmuştu ki: (Hayır, kıyma bu kimselere.
Çünkü rahmet olarak geldim ben âlemlere.

Belki bu kimselerin sulbünden bir kimseler,
Gelir ki, Rabbimize halis iman ederler.)

İşte Peygamberimiz, onlara bugün dahi,
Yine dua buyurup, dedi ki: (Ya ilahi!

Bu Taif’e sığınan Sakif kabilesine,
Doğru yolu gösterip, onları gönder bize.)

Böyle dua ederek Taif’den ayrıldılar.
Eshabiyle Cirane denen yere vardılar.

Huneyn’de ele geçen esirlerle malları,
Burada, Eshabına dağıttı ayrı ayrı.

O esnada bir heyet, Hevazin’den geldiler.
İzin alıp, Resulün huzuruna girdiler.

Dediler ki: (Hevazin kabilesi, topyekün,
Müslüman olmak ile şereflendiler bugün.)

Peygamber efendimiz, buna çok sevindiler.
Kendi esirlerini derhal azad ettiler.

Sahabe-i kiram da, görerek bunu bizzat,
Onlar da, esirleri ettiler hemen azad.

Bir merhameti ile, o şerefli Resulün,
Hürriyete kavuştu altıbin esir o gün.

Bunu, o kabilenin reisi işitince,
Duygulanıp, imana geldi o da hemence.

Peygamber efendimiz ve şanlı sahabiler,
Oradan ayrılarak, Medine’ye geldiler.

O ara Taif’ten de, Medine’ye bir heyet,
Gelip, Resulullahla görüştüler bir müddet.

Dediler ki: (Taif’te mukim olan insanlar,
Hepsi, İslam dinine girmeyi istiyorlar.)

Resulün o duası, işte kabul olmuştu.
Onlar da iman edip, küfürden kurtulmuştu.