Peygamber-i zişânın bir işareti ile,
Gökyüzünde dolunay, ayrılmıştı ikiye.

Velid ibni Mugire ve Ebu Cehil, bir gün,
Mübarek huzuruna gelerek o Resulün,

Dediler: (Hakikaten Peygambersen sen eğer,
Şu gökte duran Ay’ı, ikiye ayırıver.)

Onlara buyurdu ki Peygamber efendimiz:
(Eğer bunu yaparsam, iman eder misiniz?)

Müşrikler, cevabında hemen (Evet) deyince,
Peygamber efendimiz, dua etti hemence.

Ayın ondördü olup, Ay, yuvarlak idi tam.
Geldi halkın içine Resul aleyhisselam.

Mübarek parmağıyla işaret eyleyince,
Ay ikiye ayrıldı mucize gereğince.

Bir müddet öyle durup, sonradan birleştiler.
Bu hale, gözleriyle şahid oldu müşrikler.

Bir kaçının ismini söyleyip Resul o an,
Buyurdu: (Şahid olun, ey filan ve ey filan!)

Sonra, Müslümanlara seslenip bizatihi,
Buyurdu: (Ey müminler, şahid olun siz dahi!)

Müşrikler, mucizeyi gördüler de aşikâr,
Yine inatlarından ettiler onu inkâr.

Dediler: (Muhammed'in sihridir bu da artık.
Zira kabul eder mi bunu akıl ve mantık?

Eğer bu, Muhammed'in bir sihri değil ise,
Her yerden görülmüştür o zaman bu hadise.

Başka yerlerden gelen insanlara soralım.
Onlar da görmüş müdür, bunu araştıralım.

Ay’ın bölündüğünü onlar da görmüş ise,
Deriz ki sihir değil, gerçektir bu hadise.)

Onlar, aralarında konuşup böyle hemen,
Bunu araştırmaya başladılar acilen.

Dışarıdan Mekke'ye gelenlere sordular.
Dışarıya adamlar gönderip sordurdular.

Her kime sordularsa onlar bu hadiseyi,
Hepsi, gördüklerini söylediler bu şeyi.

Hep ittifak halinde dediler ki şöylece:
(Evet, ay iki parça olmuştu filan gece.

Ayın ondördü olup, tam tepsi gibiydi ay.
Hadiseyi o gece gördük biz gayet kolay.)

Her kime sordularsa bu şeyi o müşrikler.
Herbirinden, hep aynı cevabı işittiler.

Ama inkâr ettiler yine bu mucizeyi.
Halbuki gözleriyle görmüşlerdi bu şeyi.

İnkârcıların başı, Ebu Cehil’di yine.
Başladı ifsad eden inkârcı sözlerine.

Dedi: (Ebu Talib'in yetiminin bu sihri,
Başladı yerden sonra, göklere de tesiri.)