Bir kadın sahabinin vardı ki bir evladı,
Kendisinde delilik alametleri vardı.

Dua etmesi için, annesi bu oğluna,
Götürdü bir gün onu, Resulün huzuruna.

O Server, dizlerine alarak önce onu,
Mübarek elleriyle sıvadı vücudunu.

Sonra dua buyurdu annesinin yanında.
O çocuk, oracıkta şifa buldu anında.

Yine Peygamberimiz, bir yerde yemek yerken,
O ara bir hizmetçi geçiyordu o yerden.

Yemek yediklerini o hizmetçi görünce,
Rica etti: (Bana da yediğinden ver) diye.

Peygamber efendimiz, önündeki taamdan,
Veriyordu ki fakat, istemedi o ondan.

Edepsizlik ederek, dedi ki: (Ey Peygamber!
Ağzında çiğnediğin lokmadan çıkar da ver.)

Şöyleydi ki Resulün âdet-i şerifleri,
Her istenilen şeyi verir idi ekseri.

O hizmetçiye dahi, merhamet edip yine,
Onun bu talebini getirdiler yerine.

Lakin Resulullahın o mübarek ağzından,
Lokmayı, o hizmetçi alıp yuttuğu zaman,

Halinde, birdenbire oldu bir değişiklik.
Resulden mahcub olup, utandı hemencecik.

Ve hatta ondan sonra, öyle oldu ki hali,
Oldu o havalide, edep, hayâ timsali.

Yine Peygamberimiz, açıp bir gün elini,
Dua etti: (Ya Rabbi, kuvvetlendir bu dini.

Ya Ebu Cehil ile, yahut da Ömer ile,
Takviye et İslam’ı ikisinden biriyle.)

Onun bu duasını, Rabbimiz, çok geçmeden,
Ömer Faruk hakkında kabul eyledi hemen.

Nitekim geldi Cibril az sonra yer yüzüne.
Ve bir müjde getirdi Allah'ın Resulüne.

Dedi: (Ya Resulallah, sen bir dua etmiştin.
Rabbinden, bu din için takviye istemiştin.

Kabul etti Rabbimiz senin o dileğini.
Ve Ömer'i seçti ki, sağlam eder bu dini.)

O gün hazret-i Ömer, Resulü öldürmeye,
Giderken, iman edip aşık oldu bu kere.

Kavuşturması için Resulullaha hemen,
Dua etti Allah'a, gece mütemadiyen.

Nihayet aşkı ile yanarak o Resulün,
Mübarek huzuruna kavuştu ertesi gün.

Kapıda karşılayıp kendisini o Server,
Ona buyurdular ki: (İmana gel ya Ömer!)

O dahi şehadeti getirip en sonunda,
İmanla şereflendi, Resulün huzurunda.