Beka bin Batu hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Irak’ta yetişen Evliyadandır.

Seyyid Abdülkadir-i Geylani hazretleri “rahmetullahi aleyh” bu zatı çok sever ve methederdi kendisini.

Bu zat, bir gün sahilde dinleniyordu.
O esnada uzaktan bir geminin geçtiğini gördü.

Ancak gemidekilerden bazısı içki içip ve nara atarak rahatsız ediyorlardı diğer yolcuları.

Beka bin Batu hazretleri bunu firasetle anlayıp çok üzüldü.

Denizin kıyısından;
- Ey kaptan! Sustur şu insanları! diye seslendi.

Cenâb-ı Hak işittirdi bu sesi kaptana.

Ey deniz, onları yut!

Ama o edebsizler susmayınca, Allah dostu gadaba geldi birden.

Bu defa;
- Ey deniz! Şu asi insanları içine al! diye seslendi.

O anda yükselmeye başladı deniz suları.
Ve başladı koca gemi sallanmaya.

İnsanları bir ölüm korkusu sardı o anda.
Derken gemi batmaya yüz tutmuştu ki, feryad-ü figana başladı bütün yolcular.

Tabii o edebsizler de.
Herkes can derdine düşmüştü ki, büyük Veli merhamete geldi yine.
Acıdı onlara.

Yâ Rabbi, onları kurtar!

Ve denizden yürüyerek gitti geminin yanına.
İnsanlar hayret nazarlarıyla seyrediyordu Onu.

Hatalarını bilip, hepsi tövbe ettiler.
O, su üstünde namaz kıldı.

Ve ellerini kaldırıp;
- Yâ Rabbi, bu kullar pişman olup tövbe ettiler. Sen onları boğulmaktan kurtar! diye yalvardı.

Dua bitmemişti ki, dalgalar durdu.
Deniz sakinleşti.
Kurtulmuşlardı ölümden.

Sonra mı?
Az önce içki içip nara atan o insanlar, talebesi oldular bu büyük Veli’nin.