Ahmed bin Hanbel hazretleri “rahmetullahi aleyh”, İslam âlimlerinin en büyüklerindendir.

Hanbeli mezhebinin reisidir.
Ömrünü İslamiyet’i öğrenmek ve öğretmekle geçirdi.

Oğlu Abdullah anlatıyor:
Babam, geceleri uyumaz, ibadet ederdi hep.
Yatsıdan sonra biraz dinlenir, sonra kalkıp sabaha kadar ibadet ederdi.

Ahiret işlerine ehemmiyet verir, dünya malına zerrece kıymet vermezdi.
İnsanlara kolaylık gösterirdi.

Kimseyi incitmez, doyuncaya kadar yemezdi hiç.
Ekmeğini sirkeye banıp yerdi çoğu zaman.

Hızlı adımlarla yürürdü.
Yaptığı beş haccından üçünü yaya olarak yapmıştı.

Nereden geliyorsun?

Bir gün, talebeye ders veriyordu ki, içeri hiç tanımadığı biri girdi aniden.
- Selamün aleyküm.
- Aleyküm selam.

Hazret-i İmam sordu.
- Buyurun, nereden geliyorsunuz?
- Ben çok uzak bir diyardan geliyorum. Ahmed bin Hanbel siz misiniz efendim?

- Evet, benim.
- Size Hızır aleyhisselamın selamını getirdim.

- Aleyküm selam. Hızır aleyhisselamı nerde gördünüz?
- Rüyada gördüm, dedi.

Cennete gideceksin

Ve şöyle anlattı:
Bir Cuma gecesi rüya gördüm.
Nur yüzlü bir ihtiyar, yanıma gelerek;
- Sen yarın Bağdat’a git. Orada Ahmed bin Hanbel adında bir âlim vardır. Ona benden selam söyle, dedi.

Ve tembih etti:
- Onu görünce, Seni, gökteki melekler bile bilir ve severler. Zira sen, nefsini düşman bilip, Rabbine ibadette çok sabırlı davrandın. Bu yüzden Cennete gideceksin diye bildir kendisine.