İyilerin düşmanı çoktur ya.
İbrahim bin Usayfir hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” de sevmeyenleri vardı.

Hele biri vardı ki, çok üzüyordu bu büyük Veli’yi.
O ise hiç karşılık vermiyor, sabrediyordu devamlı.

Ama haddi aştı adam.
Bu sefer gadaba geldi mübarek zat.

- Eden bulur! buyurdu hiddetle.
Ve buldu da.

O böyle buyurduğu anda o bedbaht bir yolda yürüyordu ki, birden düştü.
Ve kalkamadı bir daha.

Etraftan koşup geldilerse de bir şey yapamadılar.
Zira nabzı atmıyordu.
Ölmüştü.

Yanmaktan kurtuldular

Bir gün de, sakaları gördü yolda.
Çağırdı onları.

Medresenin etrafındaki hendekleri gösterip;
- Bütün sularınızı buralara dökün! buyurdu.
Öyle yaptılar.

Ama hikmetini kimse anlayamamıştı.
Tâ ki gece yarısına kadar.

O saatte ani bir yangın çıktı yakın çevrede.
Alevler hızla etrafa yayılıyordu.

Ancak medresenin etrafındaki su dolu hendekleri geçemeyince büyük bir felaket önlenmiş oldu.

Medrese yanmaktan kurtuldu.

Ölü bir yılan

Bir gün de süt ikram ettiler bu zata.
Kabul edip aldı.

Ama içmeyip hızla yere çarptı toprak kâseyi.
Kap kırıldı. İçinden ölü bir yılan çıktı.

O kimseye dönüp;
- Elhamdülillah! buyurdu. Hak teâlâ korudu bizi.