Ahmed bin Hanbel hazretleri “rahmetullahi aleyh”, ölüm hastalığında son nefeslerini veriyordu ki, bir ara, yüksek sesle;
- Olmaz! olmaz! diye bağırdı.

Sanki birini kovuyordu yanından.

Oğlu bu hali görünce;
- Babacığım bu ne hâldir? diye sordu.

Cevap verdi:
- Şeytan, benim elimde can ver diyor, ben de "Hayır olmaz! hayır olmaz!" diyorum.

Ve ekledi:
- Bir nefes kalıncaya kadar tehlike vardır. Şeytanın aldatmasından emin olmak yoktur.


Kuşlar gölge yaptılar

Sonra kelime-i şehadeti söyledi.
Ve öylece ayrıldı bu dünyadan.

Bağdat halkı duyunca çok üzüldü.
Cenaze namazını kılmak için, onbinlerce Müslüman toplandı o gün.
Yüzbinden fazla kişi kıldı namazını.

Kuşlar, tabut üstünden kabre kadar gelip gölge ettiler tabutunu taşıyanlara.
Bunu, gayri müslimlerden de görenler oldu.
Duygulanıp, bir çoğu Müslüman oldu o gün.

Salınarak yürürdü

Sevenlerinden biri, rüyasında İbni Hanbel hazretlerini gördü ki, salınarak yürüyordu Cennet bahçelerinde.

Garibine gitti böyle yürümesi.

Yanına yaklaşıp;
- Efendim, bu nasıl yürümek böyle? diye sordu.

Hazret-i İmam cevabında;
- İslam’a hizmet edenler, Cennette işte böyle salınarak yürürler, buyurdu.