Ali bin Şihab hazretleri “rahmetullahi aleyh”, ilmiyle amil olan, büyük bir Evliyadır.

Seyyiddir ayrıca.
Yani evlad-ı Resuldür.

Haramdan çok sakınır, kati helal değilse, o şeyi yemezdi.
Değirmene gitse, evvelce öğütülen buğdayın unlarını süpürür, O unlar, kendi ununa karışmıştır diye bir kısmını dağıtırdı.

Yüz kadar talebesi vardı.
Ama dergahtaki hizmetleri kendisi yapardı bizzat.

Gece, biraz uyuyup sonra kalkar, abdest alıp, biraz nafile kılardı.
Sonra abdest için lazım olan suları taşıyıp havuzları doldurur, sonra, yolcular için olan sebilleri doldururdu.

Hayvanları da unutmaz, su içme yerlerini dolaşıp, bitmiş olanları doldururdu.

Hiç dinlenmeyecek misin?

Temizlenecek yerleri temizlerdi.
Sabah vaktine kadar çalışır, sonra dama çıkıp ezan okurdu.
Namazı kıldırıp talebeyi okuturdu.

Bu okutmak akşama kadar sürerdi.
Yatsıdan sonra biraz dinlenir, gece, aynı işleri yapardı yine.

Hanımı bazen;
- Efendi, sen hiç dinlenmeyecek misin? diye sorardı.

Cevabında;
- Hayır, dünyaya dinlenmek için gelmedim, buyururdu.

Müflis kime denir?

Bu zat, bir gün de şunu anlattı sevdiklerine:

Sevgili Peygamberimiz “aleyhisselam”, bir gün;
- “Müflis kime denir, biliyor musunuz?” diye sordu eshabına.
- Allah ve Resulü daha iyi bilir, dediler.

Bunun üzerine;
- “Müflis şu kimsedir ki, ahirete çok sevaplarla gelir. Fakat kiminin kalbini kırmış, kiminin gıybetini yapmıştır. Sevapları, o hak sahiplerine dağıtılır” buyurdu.

Ve şöyle bitirdiler:
- “Sevapları bitince, öbürlerinin günahları buna yükletilip Cehenneme atılır”.