Şah Şüca-i Kirmani hazretlerinden “rahmetullahi aleyh” bir genç nasihat istedi bir gün.

Cevabında;
- Evliyayı çok sev, buyurdu. Zira onlar, Allahü teâlânın dostudurlar. İnsan, bu sevgiyle Allah’ın sevgisine kavuşur.

Şöyle devam etti:
- Bir kimse, bir Veliyi seviyorsa, bu sevgisi, Allahü teâlâyı sevmeye de yol açar.
Ve kim Allah’ı çok severse, Allahü teâlâ da, onu çok sever.

Delikanlı sordu:
- Evliyayı sevmenin başka ne faydaları var efendim?

İbadet yapmış gibi

Buyurdu ki:
- Allah dostlarını seven kimseye, ibadet yapmış gibi sevap verilir. Hatta bütün nafile ibadetler içinde, Evliya sevgisinden daha üstünü yoktur.

Ve tavsiye etti:
- Ya onu kalbine koyacaksın, ya da gireceksin onun nurlu kalbine.

- Hangisi kolay hocam?
- İkincisi kolaydır. Yani onların sevgisini kazanarak kalblerine girmektir. Onlar, çalışanları severler. Sen de çalış, İslam’a hizmet et. Onların sevgisi kazanırsın.

Harama bakmayın!

Bir gün de sohbetinde;
- Haramlardan, gözünüzü koruyun, buyurdu. Yoksa, mahşerde özrünüzü kabul etmezler.

Ve ekledi:
- Harama bakan Müslümanın gözüne, ahirette kızgın kurşun dökülecektir.

Ve sordu onlara:
- Rabbimiz, gözümüzde neden iki kapak yapmış dersiniz?
- Neden efendim?
- Haram gördüğümüzde acele kapatmak için.

Sordu yine:
- Peki ağzımıza neden iki dudak yaratmış acaba?
- Niçin efendim?

- Haram şey konuşacağımız zaman kapatmak için.