Ata bin Ebi Rebah hazretleri “rahmetullahi aleyh”, tabiin-i kiramdandır.
Hadis âlimi olup, ilmiyle insanları aydınlattı.

Bir gün, sevdiklerinden biri;
- Zikir meclisi nedir efendim? diye sordu.

Cevabında;
- Allahü teâlânın emirlerinin ve yasaklarının konuşulduğu yerdir, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Yani namaz nasıl kılınır, oruç nasıl tutulur? Bir mecliste bunlar konuşulursa, bu konuşmalar zikir, o yer de zikir meclisi olur.

Allah’tan kork!

Hükümdar Abdülmelik, bir sene Hacca gitti ve bu zata rastladı orada.

Onu görünce hürmetle ayağa kalkıp;
- Bana biraz nasihat eder misiniz, diye ricada bulundu.

Büyük Veli;
- Ey melik! Sana Allah'tan çok korkmanı tavsiye ederim, buyurdu. Çünkü her şeyin başı, Allah korkusudur ki, insan iki alemde de bununla huzur bulur ancak.

Şöyle devam etti:
- Emrin altındaki şu millete iyilik et ki, zillete düşmesinler. Bu halkın büyüklerini baban, küçüklerini evladın bil. Zira bunların hali, sana sorulacak yarın.

Halkına kibirlenme!

Ve ekledi:
- Halkına karşı kibirlenme, onlara acı. Yoksa mahşer günü senden dâvâcı olurlar.

Abdülmelik;
- Ey Ata! Sen hep, başkalarına yardımdan söz ettin. Peki, senin bir ihtiyacın yok mudur? diye sordu.

Büyük Veli;
- Var, buyurdu. Ama biz, dileklerimizi Rabbimizden isteriz, O, bizi mahrum etmez.

Abdülmelik;
- Bu, ne iyi bir haldir, dedi. Zaten seni yücelten de bu değil midir?