Ebu Süleyman-ı Darani hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün;
- Kardeşlerim, bana çok hakaret etseler, aşağılasalar, ne kadar kötüleyip alçaltsalar da, yine de hiç kızmam, buyurdu.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü tahkir olarak bana ne söyleseler, ben kendimi onlardan daha fena bilirim de ondan, buyurdu.

Allah için yapılmazsa

Bir gün de;
- Bir kimse dine çok hizmetler etse, fakat bu hizmetinden dolayı kendine birazcık pay çıkarsa, ahirette o hizmetlerinin bir faydasını göremez, buyurdu.

Şaşırdılar:
- Neden efendim?
- Çünkü Allah için yapmamış sayılır o hizmeti. İslam’a hizmette de mutlaka ihlas gerektir. Zira facir ve fasıklar da bu dine hizmet edebilirler.

Ve ekledi:
- Bir iş Allah rızası için yapılmazsa, onu yapan, ahirette o işin faydasını göremez.

- Ne tavsiye edersiniz efendim?
- Hem çok hizmet etmeli, hem de boyun bükmelidir. Bu hizmet elimden çıkar diye, tir tir titremelidir.

Şöyle bitirdi:
- Dualarında; Yâ Rabbi, ben bu hizmeti yapmaya lâyık değilim. Bana bu hizmet için liyakat ver! demelidir.

Kimseyi küçük görmeyin!

Bir gün de;
- Bir mümini küçük görürseniz, yaptığınız hizmetin faydasına kavuşamazsınız, buyurdu. Mümin, kendini herkesten aşağı bilmeli ki, bu yolda ilk adım budur.

Ve ekledi:
- Hak yolunda ilk adım, kendini hiç bilmek ve kendinde bir iyilik, bir varlık görmemektir.

Şöyle bitirdi:
- Boynu bükük olan kazanır. Zira cenâb-ı Hak, böyle olan kulları çok seviyor.