Muhammed Bakır hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gece, çok ibadet etti.

Sonra şöyle yalvardı Rabbine:
- Yâ Rabbi, gece oldu. Yıldızlar çıktı. Kullar uykuda. Ama sen dirisin. Her şeyi biliyor ve görüyorsun. Uyuman, uyuklaman olmaz senin. Rahmet kapılarını, herkese açmışsın. Kim dua etse, hemen kabul edersin.

Nasıl rahat uyunur?

Bir gün bazı dostları;
- Efendim, niçin rahat değilsiniz? dediler.

Cevabında;
- Önünde, ölüm ve kabir olan bir kimse nasıl rahat olur? buyurdu. Sonra Mizan ve Sırata uğrayacak olan kimse hiç rahat olabilir mi?

Şöyle devam etti:
- Amel defterim sağdan mı verilir, yoksa arkadan mı? Bunu bilmedikten sonra nasıl rahat ederim.

Şöyle bitirdi:
- Ecelinin ne zaman geleceğini bilmeyen bir kimse hasıl rahat yatar, nasıl uyuyabilir?

Ve dua etti.
- Yâ Rabbi, rahmetinden muradım şöyledir ki, ecelim geldiğinde vefatım, mahşere gittiğimde hesabım kolay olsun. Ve bana azap olmayan bir hayat ihsan eyle.

İlmihal okuyun!

Bir gün de;
- Her gün bir miktar ilmihal kitabı okumayı alışkanlık haline getirin, buyurdu.

Hikmetini sordular.
- Bunun iki faydası var, buyurdu. Birincisi, buna her gün devam eden, öldüğünde şehit olarak ölür.

- İkincisi ne efendim?
- İkincisi de, öldüğünde bu okuma âdeti kabrinde de devam eder. Yattığı yerde her gün ilmi artar ve kıyamette âlim olarak kalkar mezarından.