İbrahim bin Edhem hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.

Allah için taht ve tacını terk etmişti.
Gece, sabaha kadar ibadet ediyor, bunu, uykudan daha çok seviyordu.

Bir gün biri Ona;
- Niçin uyumuyorsun? diye sordu.

Cevabında;
- Cehennemin ateşi beni uyutmuyor, buyurdu.

Bir defa, hiç azık almadan Hac yoluna çıktı.
Üç gün, hiçbir şey yemeden devamlı yürüdü.

Cebindekini at ki…

Takatı kalmamıştı ki, yanına şeytan gelip;
- Tahtı tacı terk ettin. Şimdi aç susuz hacca gidiyorsun. Eğer hükümdarlığı bırakmasaydın, bu mihneti çekmeyecektin, diyerek vesvese verdi.

Ama aldanmadı ona.
- Bunu söyleyen şeytandır, dedi. Cenâb-ı Hak onun şerrinden korur beni.

O anda gaibden;
- Onu iyi tanıdın, denildi. Cebindekini at ki, düşmanın rezil olsun.

Cebinde dört gümüş parası vardı.
Fırlattı kenara.
Şeytan, kaçıp gitti yanından.

Beni kimse sevmiyor

Bir gün, biri gelip;
- Efendim, beni kimse sevmiyor, diye dert yandı bu zata.

Mübarek zat sordu:
- Peki sen o kimseleri seviyor musun kardeşim?

- Hayır hocam, sevmiyorum.
- Öyleyse onlar da seni sevmezler. Bu gayet normaldir.

- Normal midir efendim?
- Evet. Çünkü seversen sevilirsin kardeşim.

Ve izah etti:
- Kocası sevmezse, hanım nasıl sevsin? Hocası sevmezse, talebe nasıl sevsin? Babası sevmezse, oğlu sever mi?