İmam-ı Rabbani hazretlerinin “kuddise sirruh” talebesinden üç kişi, bir iş için sahraya çıkmışlardı bir gün.

Oralarda bir puthane gördüler.

Şunu yıkalım mı diye istişare ettiler aralarında.
Ve yıkmaya karar verdiler.

Zira o puthanede tapınan Hindular, zaman zaman toplanıp, garip Müslümanlara eziyet ediyorlardı.

Kimsecikler de yokta ortalıkta.
Ve başladılar yıkmaya.

Çıkan gürültüyü işiten Hindular öğrendiler bu durumu.
Ve birbirlerine haber vererek koştular oraya.
Yaklaşık bin kişiydiler ve o gençlerin etrafını muhasara ettiler bir anda.

Sonra da saldırdılar taş ve sopalarla.
O garipler üç kişi olup, silahsızdılar üstelik.

Yetiş ya İmam!

Çaresizdiler.

Bir tanesi, kalbinden;
“Yetiş ya Hazret-i İmam! Allah’ın izniyle gel de kurtar bizi bu zâlimlerden!” diye yardım istedi hocalarından.

O anda sesini işittiler Hazret-i İmamın.

- Korkmayın, yardım geliyor! diye seslenmişti büyük Veli.

Ve bir grup süvari yetişti gaibten.
Yirmi otuz kadar atlı mücahitti bunlar.
Yalın kılıç daldılar o bin kişilik Hindu grubuna.

Çil yavrusu gibi dağıldı çapulcular.
Gelenler de kayboldu gözden.

Her günah büyüktür

Bir gün sohbetinde;
- Günahın büyüğü, küçüğü olmaz, buyurdu. Günahın küçüğü de büyüktür.

Ve şöyle açıkladı:
- Günahın cinsi değil, kime karşı işlendiği mühimdir. Kul günah işlemekle kime isyan etmiş oluyor? Allahü teâlâya. Öyleyse her günah büyüktür.