Bir âlime giderek Ömer bin Abdülaziz,
Dedi ki: (Bana biraz nasihat eyleyiniz.)

Buyurdu ki: (Ya Ömer, sen şimdi hükümdarsın,
Öncekiler hep öldü, şimdi, sen sıradasın.

Adem Nebiden beri, dedelerinin hepsi,
Göçüp gitti dünyadan, kalmadı bir tanesi.

Senin dahi ecelin, elbet bir gün gelecek.
Cennet ve Cehennemden başka yer yok gidecek.)

Hanımı, bir gün ona dedi ki: (Ben, bu gece,
Rüyada, Cehennemi gördüm ve korktum nice.

Zira o, alev alev şiddetle yanıyordu.
Ve korkunç sesler ile kükreyip duruyordu.

Sonra Sırat köprüsü kuruldu üzerine.
Abdülmelik bin Mervan, gelip çıktı üstüne.

Birkaç adım attı ve gidemedi ileri.
Sonunda, Cehenneme düştü yüzü üzeri.

Velid bin Abdülmelik, köprüye girdi sonra.
Birkaç adım atmadan, o dahi düştü Nar’a.)

Ömer bin Abdülaziz korkuyla dinler idi.
Zira onlardan sonra, sıra kendisindeydi.

Korkuyla sual etti (Sonra ne oldu?) diye.
Dedi ki: (Daha sonra, sen girdin bu köprüye.)

O bunu işitince, bir (Ah!) çekti derinden.
Bayılıp düştü yere o anda kederinden.

Kadın, yüksek ses ile bağırırdı hayretle:
(Vallahi sen Sıratı geçmiştin selametle!)

Lakin o, hanımının sözünü duymuyordu.
Zira baygın bir halde, yerlerde yatıyordu.

Ömer bin Abdülaziz, vefat eylediğinde,
Taziye eylediler akrabası evinde.

Muhterem hanımını ziyarete geldiler.
(Bize, zevcin Ömer’den biraz bahset) dediler.

Dedi ki: Gece gündüz, ibadet yapıyordu.
Allahü teâlâdan pek fazla korkuyordu.

Vakfetti hayatını kulların hizmetine.
Ve çok dikkat ederdi Hakka ibadetine.

Allahü teâlâdan, ederdi hayâ, edep.
Ve Onun korkusundan, her gece ağlardı hep.

Öyle ki, ağlamaktan, iki gözü şişerdi.
Sonunda bir (Ah!) edip, baygın yere düşerdi.

Bir gece, iki rekat namaz kıldı bir kere.
Elleri çenesinde, daldı bir tefekküre.

Göz yaşları, sel gibi aktı yanaklarından.
Fecir sökene kadar, ağladı hiç durmadan.

Kendisine dedim ki: (Ya emirel müminin!
Ne oldu ki, bu gece, çok ağlayıp inledin?)

Dedi ki: (Bu milletin, zengin ve fakirine,
Sultanlık yapıyorum, kölesine, beyine.

Şu koca memleketin dört yanında bulunan,
Nice dertli, kederli, nice biçare olan,

İnsanların hepsinin hesapları, elbette,
Bana sorulacaktır ölünce ahirette.

Bu hesabın altından kalkamazsam diye ben,
Düşünüp, kederlendim, ağladım bu sebepten.)