Yattı hazret-i Ali Resulün yatağına.
Fedaya hazır idi nefsini her an Ona.

Hazret-i Cebrail’le Mikail’e, o zaman,
Şöyle bir emir geldi Hak teâlâ katından:

(Bu gece, arslanımın yanında bulununuz!
Onu, düşmanlarının şerrinden koruyunuz.)

Geldi Cibril-i emin, durdu başı ucunda.
Bekledi Mikail de gelip ayak ucunda.

Resulün çıkmasını beklerken gece küffâr,
Biri gelip sordu ki: (Burda ne işiniz var?)

Dediler: (Muhammed’i bekliyoruz şimdi biz.
Çıkar çıkmaz saldırıp, hemen öldüreceğiz.)

Dedi: (O, çoktan çıktı, yemin ederim size.
Ve bir avuç toprağı saçtı üzerinize.)

Kâfirler, başlarına götürüp ellerini,
Buldular o saçılan toprağın eserini.

Hemen hücum ettiler o haneye anında.
Gördüler, Ali yatar Resulün yatağında.

Ondan, Resulullahı hemen sual ettiler.
(Bilmiyorum) deyince, dönüp geri gittiler.

Zira çekinirlerdi Aliyyül Mürteza’dan.
Korktular bunun için, fazla bir şey sormaktan.

Hazret-i Ebu Bekrin evine gidip küffâr,
Kapıyı, hızlı hızlı çalmaya başladılar.

Kızı hazret-i Esma, kapıya çıktı derhal.
Onlar, Resulullahı ettiler ondan sual.

O cevap vermeyince, dövdüler fena halde.
Ve dediler: (Etrafa dağılalım o halde.)

Resulü bulmak için, Mekke’de dört döndüler.
Lakin bulamayınca, hep çılgına döndüler.

Velhasıl Resulullah, hazret-i Ebu Bekre,
Gelip hicret emrini, ona dedi bu kere.

Buyurdu: (Ya Eba Bekr, bana da hicret için,
Rabbimiz tarafından verildi bugün izin.)

O sual eyledi ki Resul-i müctebaya:
(Ben de beraber miyim sizin ile acaba?)

Resulullah, cevaben buyurdular ki: (Evet.)
Hazret-i Ebu Bekir sevindi buna gayet.

Ve hatta bu sevinci, oldu ki öyle içten,
Ağlayıp, gözlerinden yaş aktı bu sevinçten.

Dedi: (Ya Resulallah, hazır develerimiz.
Siz istediğinizi, lütfen kabul ediniz.)

Buyurdu: (Arzu etmem hediyeyi bu saat.
Develerden birini, bahasıyla bana sat.)

Hazret-i Ebu Bekir, bu kesin arzu ile,
Develerden birini, satıverdi Resule.

Kılavuzluk için de Abdullah bin Ureykıt,
Adındaki birini, gidip buldu o vakit.

Dedi: (Bu develeri, al, fakat üç gün sonra,
Getir Sevr dağındaki falanca mağaraya.)