Hüsameddin Ahmed ki, büyük evliyadandır.
Bu zat, namaz hakkında şöyle buyurmaktadır:

Hadiste buyuruldu: (Namazını, bir kimse,
Cemaatle kılmaya eğer devam ederse,

İyilerle haşrolur o kimse mahşer günü.
Ve geçer şimşek gibi hem Sırat köprüsünü.

Dertlerden, belalardan muhafaza olunur.
Ve bin şehid sevabı, o kula ihsan olur.)

Bir gece hırsız girdi, bir velinin evine.
Ve lakin bulamadı götürecek bir nesne.

Geri dönüyordu ki, üzüntülü ve meyus,
Bu veli onu görüp, oldu gayet huzursuz.

Dedi ki: (Abdest alıp, biraz namaz kılsana.
Sabah bir şey gelirse, veririm onu sana.)

Hırsız (Peki) dedi ve, abdest aldı o zaman.
Gece, sabaha kadar namaz kıldı durmadan.

O sabah, zengin biri gelerek bu veliye,
İkiyüz elli altın etti ona hediye.

O da, o altınları, hırsıza verdi hemen.
O dahi tövbe edip, vazgeçti bu işlerden.

Hadiste buyuruldu: (Çocukları çok olan,
Ve tadil-i erkanla namazlarını kılan,

Hiç gıybet, dedikodu yapmayan Müslümanlar,
Kıyamette, benimle birlikte haşrolurlar.)

Bahaddin Buhari’nin halis bir talebesi,
Vardı ki, şu vakayı anlatıyor kendisi:

Ben, Kasr-ı arifan’da çiftçilik yapar idim.
Lakin Müslümanlıkla yok idi fazla ilgim.

Tam cehalet içinde geçirirdim bir hayat.
Yiyip içip yatmaktan, alırdım sadece tat.

Behaeddin Buhari, giderken namazlara,
Beni görüp, tebessüm ederdi ara sıra.

Bir gece de rüyamda gördüm bu evliyayı.
Yaklaşıp verdi bana elindeki aynayı.

Bakıp gördüm aynada, kendi suretimi ben.
Ve lakin çok çirkindim, ben iğrendim kendimden.

Ertesi gün evime gelip sordu sadece:
(Rüyada, o aynayı kim verdi sana gece?)

(Siz verdiniz) deyince, buyurdu: (Peki niçin,
Yüzünü, o aynada gördün iğrenç ve çirkin?)

(Bilmiyorum efendim) diye ben edince arz,
Buyurdu ki: (Ne için kılmıyorsun sen namaz?

Eğer ifa etseydin sen bu ibadetini,
Aynada, gayet güzel görürdün suretini.

Namaz nurdur, ışıktır insanların kalbine.
İhlas ile kılanlar, yakın olur Rabbine.

Namaz kılan kimsenin, kalbi olur temiz, pâk.
Namaz kılan, yüzünden anlaşılır muhakkak.)