Abdülhakim Arvasi, çok ilim sahibiydi.
Sohbetleri, herkese pek çok faideliydi.

Bir gün buyurdular ki: (İslam'ı bilmeyenler,
Milletin imanını bozmayı dileyenler,

Bu işin, ilme fenne ve akla dayanarak,
Olamayacağını iyice anlayarak,

Bu defa, hile yalan yoluna sapıyorlar.
Milletin imanına, böyle saldırıyorlar.

Yani halis Müslüman görünerek yalandan,
İslam’ı methedici yazı yazıp bir yandan,

Fakat bu yazıları arasına, sinsice,
Asıl zehirlerini kusuyorlar gizlice.

Dinde asıl ve temel mevzuları işleyip,
Kafalarına göre bunları eleştirip,

Sonra, kötüleyerek yine bazı yönlerden,
Halkı soğutuyorlar bu güzel değerlerden.

Bunlar, ibadetlerin ruhlarında bulunan,
Manevi kıymetlerden habersiz olduğundan,

(Bunlar, akla mantığa uygun değil) diyorlar.
Akıllarınca güya düzeltmek istiyorlar.

Bilmemek, insan için kusur ise de, ancak,
Hiç de anlamadığı bir işlere karışmak,

Ayrıca, pek gülünç ve acınacak bir haldir.
Din düşmanları için, bu da, gayet normaldir.

Lakin bu cahillerin sözlerine inanan,
Müslümanlar, daha da zavallıdır bunlardan.

Bu sinsi düşmanlardan bazısı da şöyle der:
(Evet, İslamiyet’te vardır sosyal hükümler.

Ama bu, o zamanın şartlarına göredir.
Bu asrın şartlarına, asla kâfi değildir.

Çünkü bugün milletler, büyümüştür aşikâr.
Yani şartlar değişmiş, artmıştır ihtiyaçlar.

Bugün, teknik ve sosyal alanda kaydedilen,
Bu ilerlemelere, tam cevap verebilen,

Yeni yeni hükümler lazımdır dinde esas.
Kur’anın hükümleri, bunu karşılayamaz.)

Onlar böyle dese de, gerçek böyle değildir.
Bu, onların çok cahil olduğuna delildir.

Çünkü İslam’da olan bu hükümler, elbette,
Tâ kıyamete kadar olurlar mer’iyette.

Hak teâlâ bu dini, bütün yenilikleri,
Olacak her inkişaf ve ilerlemeleri,

Karşılayabilecek bir şekilde kurmuştur.
Bu hükümler, çok sağlam zemine oturmuştur.

Yine sosyal hayatla ilgili hükümlerde,
Tolerans göstermiştir lüzum olan hallerde.

Osmanlı Türk devleti ve imparatorluğu,
Kıtalara yayılan bu millet topluluğu,

İslami hükümlerle idare olunmuştur.
Şanları, şerefleri, tarihe mal olmuştur.

Bu sosyal hükümlere, her hangi bir millet de,
Uyarsa, saadete kavuşur o nisbette.

İslam’ın bildirdiği bu sosyal hükümlerden,
Ayrılan bir millet de, kurtulamaz dertlerden.)