Gönül Sultanları.com >  Evliya Nasihatleri > Ben nereye gidiyorum > İnsan, eşref-i mahlukat
İnsan, eşref-i mahlukat
Celaleddin-i Hindi, evliyadan bir kişi.
Sünnet-i seniyyeye, muvafıktı her işi.

Şöyle buyururdu ki o her dua edişte:
(Yakmasın Hak teâlâ, hiç kimseyi ateşte.)

Derdi ki: (Ahirette yanacaksa bir insan,
Nedir ki bu dünyada, rahat etmiş bir zaman.

Kısa bir an da olsa, yanacaksa o eğer,
Bu dünyada zenginmiş, fakirmiş, ne fark eder?

Bu dünyanın, en kötü tarafı şu ki fakat,
Bir tek Allah demeye, vermiyor kula fırsat.

İnsan, bu çark içinde her gün dönüp duruyor.
Uyanıp, (Ben nereye gidiyorum?) demiyor.

Güruh güruh ateşe giderken bu insanlar,
Diyorum ki: (Ya Rabbi, bir insan nasıl yanar?)

Zira görüyorum ki, bu zamanda maalesef,
Para kazanmak olmuş insanlarda tek hedef.

Hem de, kazanacağı o paralarla yine,
Düşecek türlü türlü haramların içine.

Bu insanın, hayvandan, peki ne farkı kalır?
Zira onlar da yalnız bu şeylerden zevk alır.

Hak teâlâ, insanı, şerefli kıldı fakat.
Zira yarattı onu, bir eşref-i mahlukat.

Yani Allah, insanı, her şeyin mükemmeli,
Olarak yarattı ki, bu da açık ve belli.

Ayırdı hayvanlardan, onu, akıl vererek.
Çağırdı kendisine, Peygamber göndererek.

Kur'an-ı keriminde, onlara etti hitap.
Yani kıldı onları kendisine muhatap.

Olur mu insan için bundan büyük bir şeref?
Lakin bunu insanlar, anlamıyor maalesef.

Bu şeref ve kıymeti bırakıp bir kenara,
İtibar ediyorlar, kıymetsiz olanlara.

Kulların takdiri ve tenkidinden, eğer ki,
Sıyrılamazsa insan, fenadır elbette ki.

Halbuki bütün dünya, seni takdir etseler,
Rabbimiz sevmedikçe, verilir mi hiç değer?

Aksine bütün dünya, yerseler seni şayet,
Allah sevdikten sonra, edilir mi şikayet?

Çünkü bu insanların, takdir ve tenkitleri,
Üç beş sene sonunda, hayal olur her biri.

İnsana, ahirette faydası dokunacak,
Ameller, Allah için yapılanlardır ancak.

Para pul, mevki makam, ayakkabı, elbise,
Yarın fayda vermezler dünya için idiyse.

Zaten insan ölünce, onlardan soyuyorlar.
Sadece bir kefenle kabire koyuyorlar.

Bir âlim, her gün akşam diyormuş ki bir defa:
(Heyhat, yine ömürden azaldı bir gün daha.)

İnsan, her saatinin bilmeli kıymetini.
Zira böyle kazanır, sonsuz saadetini.)

www.gonulsultanlari.com