Ahmet Mekki Efendi, âlimdi zamanında.
Huzura kavuşurdu herkes onun yanında.

Ona, bir dini sual olsaydı eğer soran,
Hemen cevap vermezdi, bir kitaba bakmadan.

O bir gün buyurdu ki: (Bu din, ilim dinidir.
Ben Müslümanım diyen, dinini bilmelidir.

Bunu bildirmektedir yine Resulullah da.
Şöyle buyurmuşlardır Eshabına bu babta:

(Nerede ilim varsa, orada İslamiyet,
İlimsiz yerde ise, kâfirlik vardır elbet.)

O halde dinimizi nereden öğrenelim?
Her önüne gelenden öğrenilir mi ilim?

Saf ve temiz gençleri aldatmak için çıkan,
Türlü yalanlar ile, çala kalem yazılan,

Çok kitaplar vardır ki, içi zehir saçıyor.
Okuyan kimselerin, imanını çalıyor.

Ve yine dinsizlerin, para kazanmak için,
Yahut da papazların, İslam’ı yıkmak için,

Parlak kelimelerle yazdığı kitaplar var.
Mutlaka zehirlenir bunları okuyanlar.

Bu gibi neşriyatlar, çok zararlıdır elbet.
Öğrenilebilir mi bunlardan İslamiyet?

Mesela ağrı olsa gözünde bir kişinin,
Kime müracaat eder, o kimse bu iş için?

Hakime, avukata, öğretmene mi gider?
Yoksa, bir tabibe mi gidip bunu arz eder?

Elbette bir (Tabib)e gidip söyler derdini.
Tam ehlinden öğrenir derdinin çaresini.

Dinini, imanını öğrenmek isteyen de,
Ehline gitmelidir bunun için elbette.

Gitmeyip bunun için hakime, avukata,
Gider tam mütehassıs (Din âlimi) bir zata.

Bu din mütehassısı acaba nerde vardır?
Beyrut’ta, Suriye’de, yoksa Irak’ta mıdır?

Hayır, böyle âlimler kalmadı esasında.
Din mütehassısları, şimdi toprak altında.

(Hakiki din âlimi) olmak için, bir adam,
Fen ve edebiyatta bilgi sahibidir tam.

Kur’an-ı kerim ile hadis-i şeriflerin,
Manalarında dahi bilgisi vardır derin.

Tam mahirdir İslam’ın yirmi ana ilminde.
Ve bilir tali olan seksen din ilmini de.

Vakıftır dört mezhebin ince konularına.
Varmıştır bunda hatta ictihad makamına.

Vilayet-i hassa-i Muhammediye diye,
Ermiştir tasavvufta en yüksek mertebeye.

Bugün, âlim geçinen kimseler çoktur, fakat,
Yoktur bu vasıflarda din âlimi böyle zat.)