Ahmet Mekki Efendi, âlim ve veli bir zat,
Dine hizmet ederken eyledi Hakk’a vuslat.

Bu zatın babası da, büyük velilerdendi.
O da, her sohbetinde namazdan bahsederdi.

Derdi: (Bir namazımın vakti geçeceğine,
Yüzbin defa ölmeyi tercih ederim yine.)

Bir gün bir talebesi, sual etti bu zata:
(Ey efendim, Cennette namaz var mı acaba?)

Buyurdu ki: (Ahiret, amel yeri değildir.
Orası, ceza yahut bir mükafat yeridir.

Dünyada yaptığımız amellere karşılık,
Cennete girilir ki, orda namaz yok artık.)

Talebe bir (Ah!) deyip, çok ağladı o ara.
Dedi: (Yazıklar olsun namaz kılmayanlara.

Allahü teâlâya kul olur da bir insan,
Yakışır mı, Rabbinin emrine etsin isyan?)

Bir gün, bir hırsız girdi bu zatın hanesine.
Ve lakin bulamadı götürecek bir nesne.

Tam çıkacak idi ki, seslendi o veli zat.
Dedi: (Ey genç, abdest al, namaz kıl iki rekat.

Sana bir şey veririm, hele bir sabah olsun.
Hem böylece evimden, boş dönmemiş olursun.)

Genç çok mahcup olmuştu, (Peki) dedi cevaben.
Abdestini alarak, namaza durdu hemen.

Sabahleyin bir zengin, gelerek bu veliye,
Bir kesede yüz altın etti ona hediye.

O veli de, onları, o gence verdi hemen.
Buyurdu ki: (Al bunu, vazgeç şu mesleğinden.)

Genç hırsız, pişman olup, tövbe etti bihakkın.
Talebesi olmakla, şereflendi bu zatın.

İki rekat namazı, Cibril aleyhisselam,
Dörtbin sene zarfında kıldı ve etti tamam.

Sonra, kendi kendine düşündü ki: Şu anda,
Var mıdır benim gibi namaz kılan cihanda?

O zaman cenâb-ı Hak buyurdu: (Ey Cebrail!
Senin böyle düşünmen, elbette doğru değil.

Muhammed ümmetinin, türlü kusurlar ile,
Kılacağı bir iki rekatlık namaz bile,

Senin şimdi kıldığın dörtbin yıllık namazdan,
İndimde, daha makbul ve hayırlıdır şu an.

Çünkü sende, nefis ve şeytan yok aldatacak.
Senin ibadetine, yok bir engel olacak.

Lakin o kullarıma, nefis ve şeytan verdim.
Onlar, bu düşmanlarla savaşırlar her daim.

Ve bu iki düşmanın engellemelerine,
Rağmen, namazlarını kılarlar her gün yine.

Maniler arasında yapılan bir ibadet,
İndimde, daha üstün ve kıymetlidir elbet.)

Ancak namaz, ihlasla, şartlarına uyarak,
Kılınırsa, üstün ve kıymetli olur ancak.