Ata bin Ebi Rebah, büyük evliyadandır.
Gönüllere işleyen nasihatları vardır.

Bir gün, sevdiklerinden sual etti birisi.
Dedi ki: (Ey efendim, nedir zikir meclisi?)

Buyurdu ki: (Allah'ın emirleri nelerdir?
Bu gibi hususların konuşulduğu yerdir.

Namaz nasıl kılınır, oruç nasıl tutulur?
Bunlar konuşulursa, işte bu, zikir olur.)

Hükümdar Abdülmelik, hacca gitti bir sene.
Rastladı Beytullah'ta bu İslam âlimine.

O veliyi görünce, ayağa kalktı bizzat.
Dedi: (Eder misiniz bana biraz nasihat?)

O dahi cevabında buyurdu ki: (Ey melik!
Allah'tan çok korkmandır, nasihatim sana ilk.

Çünkü her şeyin başı, bu Allah korkusudur.
İnsan, iki âlemde, bununla huzur bulur.

Maiyetin altında bulunan şu millete,
Hep iyilik eyle ki, düşmesinler zillete.

Büyükleri baba bil, küçükleri evladın.
Zira bunların hali, sorulur senden yarın.

Halkına kibirlenme, hallerine bak, acı.
Yoksa senden olurlar mahşer günü davacı.)

Vakta ki sona erdi onun nasihatleri,
Abdülmelik dedi ki: (Ey Ata hazretleri!

Siz hep, başkalarına yardımdan söz ettiniz.
Peki, sizin yok mudur bizden bir isteğiniz?)

Buyurdu ki: (Ey melik, biz, her dileğimizi,
Rabbimizden isteriz, O, mahrum etmez bizi.)

Abdülmelik dedi ki: (Bu hal, ne de iyidir.
Zaten seni yücelten, bu halin değil midir?)

Sultanın oğulları, Velid ile Süleyman,
Bu İslam âliminden ders alırdı her zaman.

Süleyman, geçtiğinde babasının yerine,
Yine devam ederdi bu zatın derslerine.

Huzuruna gelir ve edeple diz çökerdi.
Edebe, titizlikle, tam riayet ederdi.

Kendi oğullarına, her gün dersten dönünce,
Derdi: (İlme çalışın, bu lazım size önce.

Sultanı olsam da ben, şu anda şark ve garbın,
Gidip diz çöküyorum huzurunda o zatın.)

Ondan sonra, kardeşi Velid de oldu sultan.
Bu âlimi, yanına davet etti bir zaman.

Saraydan içeriye girince bu büyük zat,
Velid dedi: (Ediniz, bana biraz nasihat.)

O da (Peki) diyerek, buyurdu: (Ey hükümdar!
Cehennemin içinde, çok derin bir vadi var.

Ona, Hembeb denir ki, azabı pek acıdır.
Sırf zalim hükümdarlar orada yanacaktır.)

Bayılıp yere düştü Velid onun önünde.
Rabbani tesir vardır evliyanın sözünde.