İmam-ı Rabbani ki, büyük âlim ve veli.
Kararmış gönüllere şifa oldu sözleri.

Bu zat buyuruyor ki: Saadete kavuşmak,
Allah’ın Resulüne uymakla olur ancak.

İslam’dan, zerre kadar ayrılan bir kimsede,
Saadetten iz olmaz, harika gösterse de.

Onun göstereceği harikulade haller,
Onu, iki cihanda felakete sürükler.

Kim ki, Resulullaha hakkıyla tâbi olmaz,
Yarın mahşer gününde, azaptan kurtulamaz.

Şu bir kaç günlük ömrü, Allahü teâlânın,
Beğendiği şekilde geçirmeğe bakalım.

Bir kimsenin işinden, Rabbi razı olmazsa,
Ölmesi, hayırlıdır onun yaşamaktansa.

Uydurmamış olsan da, İslam’a her halini,
Hak teâlâ, görüyor senin her ef'alini.

Hazırdır ve nazırdır elbette cenâb-ı Hak.
Ve senin her işini, görmektedir muhakkak.

Kullara ne oldu ki, bile bile bunları,
Korkmadan işliyorlar, haram ve günahları.

O haramı işlerken, birisi görse eğer,
O işi işlemekten, hemence vazgeçerler.

Bir kuldan utanıp da, Allah’tan çekinmemek,
Müslümana yakışan bir hal olmasa gerek.

Öyleyse ey evladım, imanın çıkmasından,
Allahü teâlâya sığınmalı hep insan.

Ve sık sık, (La ilahe illallah) söyleyerek,
İcab eder, imanı an be an yenilemek.

Günah işler için de, tövbe edip her sefer,
Allahü teâlâya yalvarmak icab eder.

Hem de bu istiğfarda, etmeli ki acele,
Belki başka müsait bir vakit geçmez ele.

Bir hadis-i şerifte buyuruldu ki aynen:
(Aldandı, ziyan etti yarın yaparım diyen.)

Bu ömür, insanların büyük sermayesidir.
Onu, yarar işlerle değerlendirmelidir.

Dinden, kıl ucu kadar ayrılık mevcut ise,
Kendini tehlikede bilmelidir o kimse.

Allah adamlarından birisini bularak,
Ona tâbi olmalı, her işte tam olarak.

Ona karşı gelmekten, sakınmalı pek fazla.
Yoksa, istifadesi olamaz ondan asla.

Onun tek bir işini hor görmek, beğenmemek,
Öldürücü zehirdir, titremek, korkmak gerek.

Ey oğlum, sen bunları bilirsin belki biraz.
Fakat sırf bilmek ile, hiçbir şey kazanılmaz.

Bir hasta, ilacını öğrenebilir, fakat,
Onu kullanmadıkça, bulamaz yine sıhhat.

Onun, o hastalığın ilacını bilmesi,
Onu iyi etmeye yetişmez tabii ki.

Bütün Nebilerin ve âlimlerin hep bir bir,
Bildirdikleri şeyler, sırf işlemek içindir.

Bilmek, mahşer gününde fayda etmez insana.
Bilakis hüccet olur, azap yapılmasına.