Molla Bediüddin’e yazarak bu büyük zat,
Ona, (rıza) hakkında şöyle etti nasihat:

(Allahü teâlâya olsun ki hamd-ü sena,
Onun rahmeti ile, kavuştuk her ihsana.

İyi kul, sahibinin yaptığı her bir işten,
Memnun olup, sevinip, razı olandır içten.

Kendi isteklerini beğeniyorsa bir kul,
O, Rabbine değil de, kendi nefsine kuldur.

Kul, öyle sevmeli ki kendi Efendisini,
Hiç kötü görmemeli, onun hiçbir işini.

Taun ve bunun gibi geçici, sari dertler,
Allah’ın takdiriyle kullara gelmekteler.

Bu türlü hastalıklar gelince kendisine,
Kendi istemiş gibi, sevinmelidir yine.

Sevgilinin yaptığı şey diye düşünerek,
Üzülmeyip, kızmayıp, sevinmeli yine pek.

Herkesin bir eceli, ölüm zamanı vardır.
Bu vakit hiç değişmez, muhakkak olacaktır.

Bunun için, hastalık gelince bir mümine,
Şifa vermesi için yalvarır Sahibine.

Her kim, Hak teâlâya dua ederse eğer,
Onun o dileğini, Rabbimiz kabul eder.

Zira Allah, mealen buyurdu bir âyette:
(Siz dua ediniz ki, kabul edeyim ben de.)

Hadiste buyuruldu: (Dua, bir ibadettir.
Kabul olunmasa da, verilir sevap, ecir.)

Duanın kabulünde, şudur ki en mühim şart:
Helalinden yemeğe etmeli fazla dikkat.

Zira bir kere olsun, haramdan yerse bir kul,
Tam kırk gün müddet ile, duası olmaz kabul.

Dua, her saadetin kapı anahtarıdır.
Onun dişleri ise, yine helal lokmadır.

İnsan dua ederken, kalb uyanık olmalı.
Kabul olacağına yakinen inanmalı.

Eğer söylediğinden haberi olmaz ise,
Kabul olmaz duası, ne kadar dua etse.

Duanın evvelinde, istiğfar eylemeli.
Kabul olması için, acele etmemeli.

Duaya devam edip, usanmamalı asla.
Zira dua edeni, çok sever Hak teâlâ.

Kabul ettiği halde Rabbimiz dilekleri,
Bilerek geciktirir, istenilen şeyleri.

Çünkü hemen vermez ki, dua etsin o yine.
Daha çok ecir alıp, yaklaşsın kendisine.

Rahatlık zamanında, çok dua ederse kul,
Dert gelince, duası, çok çabuk olur kabul.

Duayı, içten yapıp, yalvarmalı Rabbine.
Ve hem de yapışmalı, o şeyin sebebine.

Rabbinin rızasını istiyorsa mesela,
Onun emirlerine sarılmalı ihlasla.

Sebebe yapışmadan yapılan dua, niyaz,
İyi dua olmayıp, indallah kabul olmaz,

Çalışmadan, sadece el açıp dua eden,
Silahsız harbe giden kimseye benzer aynen.