Halife Harun Reşid, bir gün Ebu Yusüf’e,
Mektup yazıp dedi ki: (Nasihat eyle bize.)

Yazdı ki: (Hak teâlâ, verdi sana bu işi.
Lakin bunu, hakkıyle, tam yapamaz her kişi.

Zira mesuliyeti pek çoktur ahirette.
Mazlumlar, haklarını senden alır elbette.

Nasıl ki mesul ise, bir çoban sürüsünden,
Sultan dahi mesuldür, teb’asının hepsinden.

Yapacaksan bugün yap, iyi iş, salih amel.
Zira hiç belli olmaz, ani gelir hep ecel.

Azabından korkarak, rahmetini umarak,
Kulluk eyle Allah’a, halisane olarak.

Kim korkup sığınırsa, Allahü teâlâya,
Allah da, onu korur, uğratmaz bir belaya.

Yapacağın işleri, öyle seç ki bu günde,
Yarın mahcup etmesin, seni mahşer gününde.

Yok ise amelinde eğer ki ihlas hali,
Çarpılır suratına, bir paçavra misali.

Ey Harun, sen yolcusun, al yanına çok azık.
Aksi halde mahşerde, fayda etmez pişmanlık.

Kalblerin titrediği, çok korkunç yerdir o yer.
Ve asla geçmez o gün, özür ve bahaneler.

Allah’ın huzurunda, o gün bütün ins ve cin,
Amel defterleriyle toplanır hesap için.

O gün herkesin başı, korku ile eğilir.
Ve bekler ki, hakkında, nasıl hüküm verilir?

O günü düşünüp de, amel etmeyen insan,
Öyle pişman olur ki, anlatamaz hiç lisan.

O gün öyle gündür ki, kayar pek çok ayaklar.
Allah’ın huzurunda, çetin olur hesaplar.

Cevap verilemezse, olur büyük pişmanlık.
Lakin olan olmuştur, çaresi yoktur artık.

Ömür çok az, iş mühim, hayli zordur o hesap.
Öyleyse kork Allah’tan, çetindir zira azap.

Ey Harun, hiç güvenme bugün sultanlığına.
Zira mahşer gününde, bakmazlar asla buna.

Makam ve mevkilerin, o gün olmaz değeri.
Görür herkes karşılık, nasılsa amelleri.

Şunu da bilmiş ol ki, sen başıboş değilsin.
Bütün yaptıklarından, hesaba çekilirsin.

Cevabın nasıl olur, onu düşün şimdi sen.
Öyleyse cevabını, hazır eyle şimdiden.

Her ne amel ettinse, bir ömür müddetince,
Hep amel defterine yazılır ince ince.

Mahşerde, satır satır okunacak sana hep.
Günahın okundukça, ne olur halin acep?

Hem o gün bulamazsın kaçacak bir yer dahi.
Sen bunların hepsini, göreceksin vallahi.)