Gönül Sultanları.com >  Evliya Nasihatleri > Üç büyük derdim var > Üç mühim dert
Üç mühim dert
Bir gün, çok ağlıyorken Rabia-i Adviyye,
Sordular, (Ağlamanın sebebi nedir?) diye.

Buyurdu ki: (Üç büyük derdim var şimdi benim.
Bunları düşündükçe, ağlayıp yaş dökerim.

Bunlardan kurtulmaya, var ise bir kolaylık,
Bir garanti verin de, ağlamayayım artık.)

Dediler: (Söyle bize, ne imiş o dertlerin?
Herhalde hallederiz, kolayı var her şeyin.)

Buyurdu: (Öyle zor ki kastettiğim o dertler,
Zannettiğiniz gibi, kolay halledilmezler.

Biri, son nefesimde, verirken ben canımı,
Kurtarabilir miyim acaba imanımı?

İkincisi, mahşerde, acep amel defterim,
Sağımdan mı verilir, soldan mı, yok haberim?

Üçüncüsü, herkesin hesabı görülünce,
Ve layık oldukları yere götürülünce,

Cennetlikler ile mi giderim ben acaba?
Yoksa atılır mıyım, kötülerle azaba?

Bu korkunç tehlikeler var iken önümde hep,
Ben ağlamayayım da, kimler ağlasın acep?)

Uzaktan bir misafir gelmişti hanesine.
Bir parça eti vardı, koydu tenceresine.

Düşündü, pişirip de, ona ikram etmeyi.
Ve lakin konuşurken, unuttu pişirmeyi.

Nihayet akşam olup, namazları kıldılar.
Hem kendi, hem misafir, o gün oruçluydular.

Dedi ki: (Et pişmedi unutmam sebebiyle.
Bari iftar edelim, kuru ekmek, su ile.)

Getirmeye giderken, su ve kuru ekmeği,
Leziz et kokuları, bir anda sardı evi.

Baktı ki, tencerede duran et, o haliyle,
Ateşsiz pişmiş idi, kudreti ilahiyle.

Misafir, o yemekten yiyince, ilk tadımda,
Dedi: (Böyle hoş yemek, yemedim hayatımda.

Hem de sen demiştin ki: Unuttum, pişmedi et.
Halbuki bu et pişmiş, acaba nedir hikmet?)

Dedi: (Kul unutmazsa, eğer ibadetini,
Onu da unutmazlar, pişirirler etini.)

Yine bir gün, misafir var iken hanesinde,
Yemeğe koymak için, soğan yoktu evinde.

Dediler: (Ey Rabia, şu komşudan istesek.
Zira soğan olmazsa, iyi olmaz o yemek.)

Buyurdu: (Kırk senedir, söz verdim ki ben şuna:
Asla el açmayayım Rabbimden başkasına.)

Rabia'nın bu sözü, bitmemişti ki, o an,
Bir kuş, ayaklarıyla bıraktı iki soğan.

Bir gece de, dostları geldiler ona, ancak,
Kandil yoktu evinde, gece aydınlatacak.

Rabia hazretleri, üfledi bir avcuna.
Nur geldi birden bire parmakları ucuna.

www.gonulsultanlari.com