Ahmet Cahidi Efendi “rahmetullahi aleyh” Gelibolu’da yaşayan Velilerdendir.
Bir gün bazı sevdikleri;
- Efendim, geçim sıkıntısı çekiyoruz. Sebep ne olabilir? diye sordular bu mübarek zata.
O da cevaben;
- Namaz kılmamaktandır buyurdu.
Ve şunu anlattı onlara:
Sahabeden biri, bir gün Peygamber efendimiz aleyhisselama geldi ve;
- Ya Resulallah! Kazancım bol. Ama geçim sıkıntısı çekiyorum, diye arzetti.
Resulullah efendimiz sordular:
- Evinizde namaz kılmayan var mı?
- Yoktur ya Resulallah.
- Komşularınızdan var mı?
- Hayır, yoktur.
- Mahallenizde namaz kılmayan var mı?
- O da yoktur ya Resulallah.
O zaman Efendimiz aleyhisselam;
- Bir araştır, buyurdular. Mahallenizden namaz kılmayan biri geçmiş mi acaba?
Araştırdı ve gelip arzetti:
- Öyle biri geçmemiş ya Resulallah.
Buyurdular ki:
- Yine de bu bereketsizlik, namaz kılmamaktandır.
O sahabi, bir müddet sonra yine geldi ve:
- Ya Resulallah, geçenlerde namaz kılmayan birinin cenazesi geçerken, tabutu bizim evin duvarını çizmiş, diye arzetti.
Buyurdular ki:
- İşte sebep bu. O duvarı yıkıp yeniden yapın!
O kimse;
- Baş üstüne ya Resulallah, dedi.
Ve denileni yapınca, bereket geldi eve.
Ölüm meleği gelince
Bir genç de bir gün bu büyük zata gelip;
- Efendim, Azrail aleyhisselam geldikten sonra tövbe etsem, kabul olur mu? diye sordu.
Mübarek zat, cevap vermeyip, aşağıdaki menkıbeyi anlattı ona:
Bir terzi, büyüklerden birine sordu:
- Ölüm yaklaşınca tevbenin kabul edileceğini bildiren hadis-i şerifin açıklaması nasıldır efendim?
Büyük zat;
- Evet tevbe kabul edilir, buyurdu. Ama senin mesleğin nedir?
- Terziyim efendim, elbise dikerim.
- Terzilikte en kolay iş nedir?
- Kumaşı makasla kesmektir.
- Kaç yıldır terzisin?
- Otuz yıldır.
- Canın gargaraya gelince kumaş kesebilir misin?
- Hayır, kesemem efendim.
Buyurdu ki:
- Otuz yıl kolaylıkla yaptığın işi, o zaman yapamazsan, ömründe hiç yapmadığın tevbeyi, can gargarada iken nasıl yapabilirsin? Bugün gücün yerinde iken tevbe eyle! O zaman yapman çok güç olur. Şimdi tevbe edersen, o zaman da tevbe etmek nasip olur.
Delikanlı düşündü ve;
- Anladım efendim, dedi.
Elini öpüp, ayrıldı huzurundan.
Tevbe edip, salihlerden oldu.
|