Hasan Dede "rahmetullahi aleyh", Balıkesir’in Sındırgı kazasının Işıklar köyünde yatan bir Veli.

Gönül ehli bir zattı.
Horasandan, yıllar önce gelmiş bu yöreye.

Orta boylu, buğday benizli, nur yüzlü idi.
Günahtan şiddetle kaçar;
- “Haram ateştir, ona yaklaşmayın!” derdi sık sık.

Bir sohbetinde;
- Kardeşlerim! Her halinizde Allahü teâlânın rızasını düşününüz! Her işinizi Onun emrettiği gibi yapınız! buyurdu.

Ve ekledi:
- Unutmayın ki biz kuluz. Sahibimizin emrindeyiz. Bu dünyada Onun emrettiği gibi yaşamazsak, dünyada da sıkıntı çekeriz, ahirette de.

Büyük Veli, insanların haklarına çok saygı gösterirdi.

Sordular:
- Neden böyle yapıyorsunuz?

Buyurdu ki:
- Müminlerin hakkına saygı, Allahü teâlânın hakkına saygıdandır.

O da Allah’ın bir mahluku

Çok da merhametliydi.
Olacak bu ya, o devirde bir köpek cüzzam hastalığına yakalandı.
Vücudu yara bere içinde olduğundan, “iğrenç” bir görünüm arzediyordu.

Gören, kaçıyordu yanından.
Kovula kovula gelip Hasan Dede’nin kapısının eşiğine yatıverdi.

Mübarek zat, halini görüp acıdı hayvana.
Köyün dışında bir kulübe yapıp tedaviye başladı.

Yaralarını temizleyip merhem sürdü.
Karnını doyurdu.
Kırk gün sonra iyileşti hayvancağız.

Köy halkı;
- Efendim, dediler. Bir köpeğe bu kadar ilgi göstermenizin hikmeti nedir acaba?

Buyurdu ki:
- Niçin ilgilenmeyeyim? Bu da Allah’ın bir mahluku. İslamiyet, Allahü teâlânın emirlerine kıymet vermek, mahluklarına şefkatli davranmaktır.

Şöyle devam etti:
- Kıyamet günü cenâb-ı Hak bana; “Bu köpeğe niçin acımadın? Onu o halde gördün de, o hastalıktan niçin kurtarmadın? Aynı hastalığa sen de yakalanabilirdin, bu ihtimali hiç düşünmedin mi?” diye soracağından korktum. Onun için ilgilendim.

Ardından;
- Kardeşlerim! Sizler de kalbinizi her mahluka karşı merhamet hissiyle doldurun, buyurdu.

Ve ekledi:
- Büyüklerimiz; “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” buyuruyorlar.