Balıkesir’in Sındırgı kazasını nurlandıran büyüklerden biri de Kılavuz Dede’dir "rahmetullahi aleyh".

Bu zat bir gün;
- Kardeşlerim! Herkesle iyi geçinin. Kendinizle asla. Kimseye kızmayın, kendinize kızın. Herkesi sevin, kendinizi sevmeyin, buyurdu.

- Neden? dediler.

Buyurdu ki:
- Kim kendisiyle iyi geçinir, kendine kızmaz ve kendini severse, o kişi zarardadır. Çünkü kendinden maksat, nefsidir. “Nefs”, düşmanıdır insanın. Ona günah işletip Cehenneme sokmak ister. İşte sebep bu.


Dertlerinden kurtulurlardı

Kılavuz Dede, dert babasıydı insanların.
Başı sıkışan Ona koşardı.

O da çare bulmaya çalışırdı dertlerine.
Kimine dua ederdi,
Kimine nasihatte bulunurdu.

Bazısına da, beyaz kağıda, kalem kullanmadan parmağıyla bazı dualar yazıp verirdi.
Allah’ın izniyle muradları hasıl olur, kurtulurlardı dertlerinden.

Bir gün, yine böyle parmağıyla yazdığı bir kağıdı birine verip göndermişti.
Ancak bu iş, bir türlü aklına yatmadı adamın.

“Hiç parmakla yazı yazılır mı?” diyordu kendi kendine.

Bir kaç gün sonra, aynı kağıdı alıp geldi.
Aklı sıra imtihan edecekti bu Veliyi.

Bu düşünce ile huzuruna varıp;
- Efendim, benim şöyle şöyle bir sıkıntım var, dedi.

Ve o kağıdı uzatıp rica etti:
- Şuna, benim için bir dua yazar mısınız.

Mübarek, kağıda bakıp geri verdi kendisine.
- Yazacağım dua bu kağıtta var zaten.

Adam belli etmemeye çalıştı.
Fakat çok mahcup olmuştu.

- “Ah, yer yarılsa da...” diyordu giderken.