Derya Ali Baba "rahmetullahi aleyh", Anadolu Evliyasındandır.
O devirde Hasan isminde bir kimse vardı ki, sevmiyordu bu Allah dostunu.
Yolda rastlasa, yüzünü çeviriyordu ondan.

Bir gece rüya gördü.
Peygamber efendimiz aleyhisselam, o beldeye teşrif etmişti rüyasında.
Koştu hemen, selam vermek istedi.

Ancak Efendimiz aleyhisselam mübarek yüzlerini öbür tarafa çevirdiler.
Adam o tarafa geçti.
Ama yine yüz bulamadı.

Çok üzülüp başladı ağlamaya.
- Ya Resulallah! Benden niçin yüz çeviriyorsunuz? Bir hata mı işledim? diye sordu.

Efendimiz aleyhisselam cevabında;
- Evet. Sen o Allah adamından yüz çeviriyorsun. Halbuki ben Onu çok seviyorum, buyurdu.

Bu sözü işitip uyandı uykudan.
Anlamıştı hatasını.
Sabahleyin koştu bu zatın dergahına.

Tam kapıya yaklaşmıştı ki, bir talebe karşılayıp ismiyle hitab etti kendisine:
- Buyurun Hasan bey amca! Hocam da sizi bekliyor.

Adam şaşkınlık içinde girdi içeri.

Büyük Veli kendisine şefkatle bakıp sordu:
- Bu gece çok mu üzüldünüz?

Mahcup vaziyette önüne baktı:
- Evet efendim. Çok üzüldüm.

- Ne kadar üzülseniz azdır kardeşim. Efendimiz aleyhisselam bir kimseden yüz çevirir de, o insan üzülmez mi hiç?

Adamcağız çok çok özür diledi.
Ve talebesi olmakla şereflendi o gün.

İmanın mükafatı

Bir gün de cemaatine;
- Cennete iman ile girilecek, ama bir şartla, buyurdu.

Merak ettiler:
- O şart nedir efendim?

Buyurdu ki:
- İmanın doğru olması lazım. İşte bu “Doğru iman” o kadar kıymetli ki, Allahü teâlâ onun mükafatını dünyada vermiyor.

Sordular:
- Hikmeti ne efendim?

- Çünkü dünya, buna müsait değil. Bu dünya, yıpranmaya, yok olmaya mahkum. Ahiret nimetleri ise devamlı ve sonsuzdur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Allahü teâlâ bu nimetler için “Cennet”i yarattı. İmanın karşılığı olan nimetleri Cennette verecek.