Baba Nimetullah Nahcivani "rahmetullahi aleyh", Osmanlılar zamanında yetişen Velilerdendir.

1514 de Konya’nın Akşehir kasabasında vefat etti.

Bir gün, biri huzuruna biri geldi ve;
- Efendim, ben Hızır aleyhisselamla görüşmeyi çok istiyorum. Ne yapayım acaba? diye sordu.

Cevaben;
- Bunun için üç şeye dikkat etmen lazım, buyurdu. Birincisi, elinden geldiğince İslamiyet’e uymaya çalış. İkincisi, kalbinde Müslümanlara karşı kin ve haset bulundurma. Bir de dünyaya düşkün olma.

Adam sevindi:
- Bunları yaparsam görüşür müyüm hocam?
- İnşallah. Hızır aleyhisselam, kendisinde bu üç haslet bulunan kimselerle görüşür ancak.

Her günü, son gün bil!

Bir gün de, nasihat isteyen bir gence;
- Her günü, “son gün”, her namazı, “son namaz” olarak kabul et, buyurdu. Öyle yaşa bu dünyada.

Sonra sordu o gence:
- Sen Allahü teâlâyı seviyor musun evladım?
- Elbette efendim, seviyorum.

- Peki Onun emirlerine uyuyor musun?

Genç büktü boynunu:
- Tam uyamıyorum hocam.

Buyurdu ki:
- Bak evladım, kim Allahü teâlânın emirlerine uymazsa, onun “Allah’ı seviyorum” demesi doğru olamaz.

Tekrar sordu:
- Resulullahı seviyor musun?
- Seviyorum efendim.

- Peki Onun sünnetlerine uyuyor musun?
- Tam uyamıyorum.

Buyurdu ki:
- Resulullahın sünnetine uymayanın da, “Onu seviyorum” sözü doğru olmaz evladım.

Delikanlı sordu:
- Yani uymadan sevilmez mi efendim?
- Hayır evladım. Sevgi, itaat ister. İtaat etmeyen, sevmiş olmaz.