Kabr-i şerifi Mekke-i mükerremede bulunan büyük Veli Ebu Amr Zücaci "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin sevdiklerinden bir grup insan sefere çıktılar bir gün. Yolculuk gemide geçiyordu.

Ancak deniz bu, güvenilir mi?
Birden fırtına çıktı.
Ve başladı gemi sallanmaya.
Yolcular büyük korkuya kapıldılar.

Bu zatın talebeleri çaresiz açtılar ellerini ve;
- Ya Rabbi! Hocamızın hürmetine dindir bu fırtınayı. Sen her şeye kadirsin! diye yalvardılar.

Ellerini yüzlerine sürerken hafifledi fırtına.
Birkaç dakika içinde de dindi tamamen.

Çünkü bu zatlar Allah’ın dostudur.
“Onların hürmetine...” diyerek yapılan duaları geri çevirmez.

İnsanlar sizi çok seviyor

Bir gün de, bu mübarek zata;
- Efendim, insanlar sizi çok seviyor. Siz çok iyi bir insansınız, dediler.

Cevaben;
- Kardeşim, biz, “İnsanlar sevsin” diye Müslüman değiliz, buyurdu. Biz, “Allah sevsin” diye Müslümanız. Bizim için Allahü teâlânın sevmesi mühimdir.

Sordular:
- İnsanların sevmesi mühim değil mi efendim?

- Hayır, hiç mühim değil! İnsanlara güvenilmez çünkü. Onlar bugün sever, yarın söverler.

Şöyle bitirdi:
- Biz onların sevmesiyle sevinmez, sövmeleriyle üzülmeyiz. Bizim insanlarla işimiz yoktur.

Müflis kime denir?

Bir gün de şunu anlattı sevdiklerine:

Sevgili Peygamberimiz aleyhisselam, bir gün;
- “Müflis kime denir, biliyor musunuz?” diye sordu eshabına.

Sahabiler;
- Allah ve Resulü daha iyi bilir, dediler.

Bunun üzerine Efendimiz aleyhisselam;
- “Müflis şu kimsedir ki, ahirete çok sevaplarla gelir. Fakat kiminin kalbini kırmış, kiminin gıybetini yapmıştır. Sevapları, o hak sahiplerine dağıtılır” buyurdu.

Ve şöyle bitirdiler:
- “Sevapları bitince, öbürlerinin günahları buna yükletilip Cehenneme atılır”.