Irak’ta yetişen Velilerden Ebu Bekir-i Vasıti "rahmetullahi aleyh" hazretleri zamanında, bir grup insan geldi bu havaliye.

Sokak sokak dolaşarak ateş yemek, ateşe girmek, yahut dilleri üzerinde kılıç gezdirmek gibi gösteriler yapıp insanların dikkatlerini çektiler.

Bazı sevdikleri bu zata gelip;
- Efendim, bu insanların yaptıkları hakkında ne dersiniz? diye sordular.

Cevaben;
- Bu gibi işlerin, dinimizle hiçbir ilgisi yoktur, buyurdu.

Ve sordu onlara:
- Asıl marifet nedir, biliyor musunuz?
- Nedir efendim?

- İslamiyet’e uymaktır. İslam’ın bir emrini yapmanın yanında, bu işler lüzumsuz, hatta günahtır.

Kötü arkadaştan sakın!

Bir gün de, genç bir Müslümana;
- “Kötü arkadaşlar”dan sakın evladım, buyurdu. Onlar, Allah’ın merhametini ileri sürüp seni aldatırlar.

Genç sordu:
- Allahü teâlâ merhametli değil mi efendim?

- Elbette merhametlidir, buyurdu. Ama unutma ki azabı da çok şiddetlidir. Günah işleyenleri yakar.

Zerre kadar imanı olan

Bir gün de sohbetinde;
- Allahü teâlâ, bu dünyada müminlere de acır, kâfirlere de, buyurdu. Dünya nimetlerini hepsine serper. Ama ahrette, yalnız müminlere acıyacaktır.

Sordular:
- Günahkâr müminler ne olacak efendim?

- Kalbinde zerre kadar imanı olan kimse Cehenneme girse de orada sonsuz kalmayacaktır. Ama kâfirler, Cehennemden hiç çıkarılmaz, orada sonsuz olarak yanarlar.

Dua kabul olması için

Bir gün de;
- Efendim, dualarımızın kabul olması için ne yapalım? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Büyükleri vesile ederek dua edin, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Yani “Filan evliyanın hürmetine...” diyerek dua edin. O zaman kabul olur dualarınız.