İran’da yaşayan Velilerden Ebu Bekir Tamistani hazretleri "rahmetullahi aleyh", ömrü boyunca insanlara faydalı oldu.

Sıkıntısını giderdi Müslümanların.
Çünkü o, insanlara hizmeti ibadet biliyor, bu yolda hatırına bile getirmiyordu kendi menfaatini.

Hanımı onun bu haline acıyıp sordu bir gün:
- Efendi ne bu halin?
- Ne olmuş halime?

- Ne bileyim, çok yoruyorsun kendini. Kimin bir sıkıntısı olsa, sana koşuyor hemen.
- İyi ya, kulları ferahlatmak ibadettir hanım.

- Ama çok yoruluyorsun. Kendine dinlenecek bir zaman ayırsan, diyorum.
- Üzülme hanım, dinleneceğim.

- İyi de ömür bitti Efendi. Ne zaman dinleneceksin?

Cevap üç kelimeydi:
- İnşallah teneşir tahtasında.

Maksadı Allah olmayan…

Bu zat, bir gün sevdiklerine;
- İnsan, genç iken şehvetinin esiridir, yaşlılıkta ise şöhretinin. Hedefi, maksadı Allah olmayan, Cehennem ve kabir azabından kurtulamaz, buyurdu.

Sordular:
- Efendim, bir kitapta “Müminin her hali imtihandır” diye okudum. Gerçekten öyle midir?

- Evet. Allahü teâlâ müminleri sık sık yoklar. Hastalık verir, para sıkıntısı verir, dert bela gönderir. Bir mümine kırk gün içinde bir sıkıntı gelmiyorsa, onun durumu iyi değildir.

- Neden efendim?

- Çünkü cenâb-ı Hak, sevdiklerine gönderir bunları.

Soğuk Cehennem

Bir gün de sohbetinde;
- Cehennemin bir de soğuk kısmı vardır, buyurdu.

Dinleyenler şaşırdılar:
- Soğuk Cehennem mi dediniz?

- Evet. Kur’an-ı kerimde “Zemherir” diye geçiyor ki, “Soğuk Cehennem”i bildiriyor işte.

Ve ilave etti:
- Soğuğu çok şiddetli olup, bir an dayanılmaz. Cinniler, Cehennemin soğuk kısmına atılacak ahirette.