Gördes’te yaşamış olan Hüseyinli Baba’ya "rahmetullahi aleyh" bir grup genç gelip;
- Efendim, kimlerin sözünü dinleyelim? Kimlerden uzak duralım? diye sordular.

Cevaben:
- İnsanlar dört kısımdır, buyurdu. Birincisi, bilir, fakat bildiğini bilmez. Bu kimse uykudadır. Uyandırmak lazım onu.

İkincisi, bilir, bildiğini de bilir. İşte bu, alimdir. Onun sözünü dinleyiniz.

Üçüncüsü, bilmez, ama bilmediğinin farkındadır. Buna bilmediğini öğretiniz.

Dördüncüsü, bilmez, üstelik bilmediğini de bilmez. Ama bilirim sanır. Böyleleri kör cahildir. Terk ediniz onları.

Bizden zengini yok

Bir gün de sevdiklerine;
- Kardeşlerim, dünyada bizden zengini yoktur, buyurdu.

Dinleyenler;
- Ama efendim, biz zengin değiliz ki, dediler.

Sordu onlara.
- Siz, zengin deyince, malı çok olanı mı anlıyorsunuz?
- Evet efendim.

- Hayır, malı çok olanı zengin sanmayın. Asıl zengin biziz, buyurdu.

Ve izah etti bunu:
- Bakın kardeşlerim, biz “Ehl-i sünnet” üzere dosdoğru iman etmiş birer Müslümanız elhamdülillah. İşte asıl zenginlik budur. Allahü teâlâ bir kuluna “Doğru iman” verdiyse, ona her şeyi vermiş demektir.

Ve ilave etti:
- Sonra “Sıhhat” nimeti var ki, çok şükür Rabbimiz bunu da ihsan etmiş bize. Hastaneler adam almıyor. Velhasıl Rabbimizin nimetlerini saymaya kalksak sayamayız. Bütün bunlara karşı bizden bir tek şey istiyor Allahü teâlâ.

Merak ettiler:
- Ne istiyor efendim?
- Kendisini tanımamızı istiyor.

Anlıyamadılar:
- Tanımak mı efendim? Allah’ı tanımayan mı var? Sokaktaki sarhoş bile Allah’ı tanır. Sıkıştığında Allah der.

Buyurdu ki:
- Tanımak o değil kardeşlerim. Tanımak, itaat etmekle olur. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymayan, Onu tanımış olmaz.